Footprints in the sand

Een zachte frisse briesje strijks over mijn zwarte haren. Mijn grijs/blauwe kijkers
zijn gericht op de horizon. Altijd nog wachtend op mijn Engel die nog steeds niet
kwam opdagen. Een droevige blik rust in mijn ogen. Twijfelend of ze nog wel
zou komen. Ik schudde mijn hoofd om de gedachten te verdrijven, het maakte
me alleen nog maar treuriger.

Ik stop mijn handen in de zakken van zwarte jeans. Ik richt mijn ogen op
het de zand. Als ik achterom kijk zie ik de voetstappen in het zand die ik had
gemaakt. Ontspannen wandel ik over het zand. Ik adem de zoute zeelucht
in en uit. Het werkte kalmerend en ontspannend. Als ik mijn hoofd omdraai
zie ik een persoon staan ver van me af. Ik kon niet duidelijk zien wie het was.
Zwijgend bleef ik toe kijken.

Ik stond daar eenzaam, triestig te kijken naar de horizon. Mijn ogen betraand omwille
van alles. Mijn vleugels waren puur wit, mijn hart was gevuld met liefde. Maar toch had
ik behoefte aan mijn geliefde, en ik wachtte dan ook op hem. De tranen bleven maar
rollen van mijn wangen. Dan begin ik een triestig lied te zingen, en hield mijn handen
tegen mijn borst.

Nog steeds zong ik het lied, en dacht ik aan Reita. Het waren al zoveel jaren geleden
dat ik nog iets gehoord had van hem of hem gezien had. Mijn lange haren wapperde
met de wind, op dit moment kon ik zelfs niet meer mijn kracht gebruiken. Ik voelde
me gebroken en verlaten door de engelen daar boven. Ja, ik was verbannen en dat
deed me erg veel pijn. Maar toch kon niemand de liefde die ik voor Reita had afnemen.
Even schudde ik het hoofd, waardoor mijn haren vanuit mijn gezicht waren.

Als ik een stap vooruit doe word de persoon zichtbaar in iedergeval het gezicht.
Mijn ogen worden groot en een schok gaat door me heen. Dat gezicht kende ik
uit duizenden, er ging zowel als een vlaag van verdriet als geluk door me heen.
'' ... Macha? '' breng ik er zacht uit. Was het echt? Droomde ik niet?

De gedachte dat het Macha was maakte me blij, maar was het haar wel?
Vol spanning wachtte ik af op een reactie een teken, het liefst een teken van
bevestiging dat het haar was. Nog hopend zweeg ik, geef antwoord.. galmde
er stilletjes door mijn hoofd.

Ik stopte met zingen bij het horen van mijn naam. Als ik dan een jongen opmerk. hij
kwam me erg bekent voor, waarna ik dan naar deze toe stap. Mijn ogen waren nog
steeds betraand. "Ja?" Zei ik dan zacht, waarna ik hem in de ogen kijk. Mijn hart begon
sneller te slaan, en ik veegde even de tranen vanuit mijn ogen. "Reita? Ben jij dat?"
Zei ik dan vragend, waarna ik dan nog dichter stap.

Bij deze persoon sloeg steeds mijn hart sneller, en toch wist ik niet of dit wel Reita is.
Mijn ogen richt ik dan even naar de horizon, maar algauw plaatste ik weer mijn aan-
dacht op de jongen voor me. Nu stond ik een paar meter van hem vandaan, zoekend
of dit Reita was. Rustig kijk ik de jongen nog aan, toch blijf ik zoeken of dit Reita was.

Reita

Mijn ogen worden weer groot als ze 'Ja' zegt. Ik knik mijn hoofd '' ja.. ik ben het Reita '' breng
ik er zacht uit. Ik breng mijn hand naar haar wang toe en veeg een traan weg. Ze was echt,
ik droomde niet. Ik trok Macha naar me toe en sloeg mijn armen om haar heen. '' Ik heb je gemist ''
fluister ik zacht in haar oor en druk der tegen me aan. Maanden, weken en jaren had ik op
deze moment gewacht. Het voelde zo vertrouwd om der weer in mijn armen te houden.

Ik laat der weer los en kijk der aan, '' waar was je? '' was mijn eerste vraag.

"REITA." Riep ik dan als hij zei dat dat zijn naam was. Dan merkte ik even zijn hand op
mijn wang. Als hij me naar zich trok en zijn armen om me heen sloeg, kijk ik hem aan
en doe hetzelfde. "Ik jou ook." Zei ik dan terwijl ik mijn hoofd tegen hem aan druk.
Wetend dat ik hem nooit meer wou kwijtgeraken, en ook wist ik dat ik hem moest
vertellen van wat er gebeurd is.

Als hij me dan vroeg waar ik was, kijk ik hem aan in de ogen. "Ik heb jarenlang hier
gewoont, nadat ik... nadat ik..." Ik stopte echter mijn zin, waarna ik dan naar de grond
kijk. Ik voelde zo de tranen weer opkomen, maar toch probeerde ik ze tegen te
houden. Ik wilde niet huilen, en degene waar ik het meest van hield stond nu na al die
lange en eenzame jaren voor mijn neus. Ik omhelsde hem weer, en kon de tranen niet
meer tegenhouden.

Reita

Als ik haar armen om me heen voel verschijnt er een vertrouwd glimlachje op mijn mond.
Ik wilde haar zo blijven vasthouden en der nooit meer los laten, maar ik wist dat dat niet
kon.

'' Je hebt hier jarenlang gewoont? '' vraag ik verbaasd, maar waarom had ik der dan nooit
gezien tot nu? Ik omhelsde haar weer en voelde dat ze moest huilen '' niet huilen, ik ben
bij je '' zeg ik en veeg haar tranen weg. Ik leg mijn handen op der schouders en druk
mijn mond op de hare.

Ik voelde zijn mond op de mijne, en dat deed me een goed gevoel krijgen. Mijn armen
had ik iets strakker om hem heen gedaan, en ik wilde niet meer van dit gevoel af. Dan
kijk ik hem aan, en geef ik een kusje op zijn neus. "Ik ben verbannen." Zei ik dan met
een triestige blik in de ogen, hoewel ik wel blij was met hem in mijn buurt. Alleen wou
ik eerlijk gezegd hem nooit meer kwijt. "Ja, maar ik was steeds opzoek naar jou." Zei
ik dan nog op zijn vorige vraag.

Reita

Een vertrouwde glimlach verscheen op mijn lippen als ze mee kusje op
mijn neus geeft. Ik schrok '' verbannen? '' ik plaats mijn handen op haar
schouders en keek der spijtig aan. '' sorry '', ik liet mijn armen zakken en
keek op. '' Ik ook naar jou ''

"Het is ons beide fout, maar ik ben blij dat ik jou nu zie en dat is het enige wat voor mij
echt telt." Zei ik dan lief tegen hem, terwijl ik even met mijn vleugels klap. Deze
verloor enkele veren, maar daar lette ik niet echt op. Hij was degene waar ik mijn
aandacht op plaatste. "En toch hebben we elkaar mislopen, en nu mekaar weer terug
gevonden." Zei ik vrolijk waarna ik hem volop op de mond kuste.

Ik knikte en vond het lieft wat ze zei en gaf een kus terug. '' ik houd van je ''
zeg ik en gaf der nog een kus. '' best wel vreemd he? demon en engel ''
merk ik ineens op en begin te wandelen met der over het strand.

"Liefde kun je niet tegen houden." Zei ik dan lief tegen hem, waarna ik hem dan een
paar kusjes gaf. "Maar ik kan het goed weten, want mijn kracht is de liefde." Lachte ik
even, waarna ik mijn armen om zijn hals doe. "En jij bent degene die mijn hart heeft
gestolen, en ik wil het niet meer terug." Zei ik dan verliefd terwijl ik hem dan een
lange kus geef.