A female Gaurdian

Ik was weer eens op pad, en ik vloog over de bossen heen. Mijn ogen gericht op elke
beweging, en geluid. Ik hield dus echt alles in het oog, waarom was heel simpel ik deed
de taak als Gaurdian van de wereld. Ook moest ik de balans tussen goed en kwaad
in orde houden. Wat ik wel graag deed, en degene die slechts van plan waren, of de
onrust verstoorden kregen de straf om eeuwig vervloekt te worden. En als ze stierven
een leven tussen de hemel en hel leven, zonder over te stappen. Rustig landde ik op
een openplek in het bos. Daar liet ik een brul horen, die luid klonk en erg hoorbaar is.
Ja, ik was weer tevoorschijn gekomen en ik was op mijn hoede voor alles.


(only dragons can enter )

Mijn poten tegen de grond, nagels in het zand, ik had een prooi op het oog,
een konijn, niet meer dan een klein tussendoortje, maar alles kon er in.
Met een krachtige sprong pakte ik het konijn vast in m'n bek die gelijk
van schrik stierf, ik slikte het konijn snel door en keek achterom bij het
horen van de brul. Ik besloot onopvallend te doen en liep gewoon richting
de brul de bossen uit, onopvallend lukte eigenlijk niet echt door mijn kleur.
Ik keek naar de zwartblauwige draak die er stond.

Een harde knal achter me rug, een dagelijkse knal die ik hier hoorde. De lava
vloeide over de berg heen. Ik snoof even en draaide me om naar de poort toe
en ging erdoorheen. Als ik in Aglesia aankom, komt er uit de poort meteen
warme lucht van de vulkaan en verspreid zich verder door het bos. De spoort
sluit en ik begin stappen te zetten door het bos. Lichte vuurvlammetjes blijven
achter bij de stappen die ik zet. Direct voel ik aanwezigheden van andere draken.

Nog steeds zat ik op de open plek, en ik rook andere draken. Nouja 2 mannelijke draken, waardoor ik dan rond
kijk. Als ik een witte draak opmerk, bekijk ik deze een seconde en richt dan mijn aandacht op de hemel. Mijn
vleugels spreidde ik even, en ik luisterde weer naar alles om me heen. Mijn ogen waren puur blauw, en ik was dan
ook blij dat ik de balans en dergelijke in het oog kon houden. Ook voelde ik elke trilling van de grond, bij enkele
voetstappen van een andere draak. Niet dat het mij angst gaf, nee ik kende geen angst.

Mijn voetstappen waren redelijk licht voor een draak, ik was ook erg licht-hartig
opgevoed, misschien komt dat omdat ik vanaf kleins af aan mensen ken. Ik
rekte mijn vleugels even uit en vouwde ze dan tegen m'n lichaam aan, even
snoof ik naar beide draken als begroeiting en mijn staat gaat kalm heen en
weer, soms raakt mn staart even de grond en slaat dan een kleine stofwolk op.

Opnieuw snoof ik en open mijn bek. Een harde brul verlaat mijn bek en een kleine
vlam vloog uit mijn bek. De brul zorgde voor een korte trilling, ik kuch even
'' zo.. '' breng ik er droog uit en loop rustig verder. Even gaap ik kort en ga
zitten bij een boom. Ik rol even op mijn rug en weer terug op mijn buik.
Ik leg mijn kop neer op de grond en doezel langzaam weg.

Sierlijk stap ik rustig naar voren, waarna ik dan de draken even allebei aankijk. Met sierlijke passen stap ik eerst
naar de witte draak. Deze gaf ik even een begroeting, maar richt me dan op de andere draak. Ook deze krijgt een
begroeting, waarna ik dan weer op mijn plek ga staan. Zo kijk ik weer eens naar de hemel, en brulde ik luid maar
kalm. Mijn staart laat ik even de grond op vallen, waarna er een grote vlaag stof omhoog komt.

Ik keek even rond, er was hier niks anders voor me te doen en ik had nog steeds
honger, ik keek rond en zag een hert door het veld lopen, dit was een perfecte
maaltijd, ik spreidde m'n vleugels en ging omhoog, daar bleef ik hoog in de
lucht en maak dan een duikvlucht op het hert af, de klap waarmee ik op de
grond landde zorgde voor een grote stofwolk, toen de stofwolk weg was had ik
het hert al voor de helft op.