A Wolve Outside

Het was volle maan en de avond was helder. Ik stak mijn neus omhoog naar
de maan toe en huil als een wolf. Ik stop en laat mijn kop weer zakken. Ik
kijk met een rustige en kalme blik voor me uit. Als ik achter me voetstappen
hoor draai ik me heel snel om en kijk op mijn hoede rond. Stilletjes loop
ik het bergje af en kijk rond. Zacht grom ik, maar zie nog niks.

Ik was rustig aan het stappen, tot ik plots gegrom hoor. Dan kijk ik naar de persoon,
en ga ik een stap achteruit. Niet wetend wat ik zou kunnen doen, hoewel ik een half
wolf was. Maar toch kijk ik deze niet aan, aangezien dat hem maar zou bedreigen. Ook
rilde ik even, waarna ik dan neer ga zitten in het gras. Zachtjes begon ik te zingen, en
sluit ik dan even mijn ogen.

[img][/img]

Ik zag dat het een meisje was en bleef kort grommen. Toen ze plots begon te zingen
stopte ik met grommen hield mijn kop schuin. Langzaam stap ik op haar af, aan mijn
ogen was te zien dat ik nog op mijn hoede was, maar niet echt bedreigend meer.
Voorzichtig snuffel ik met mijn snuit aan het meisje. De geur van haar kwam
me bekend voor, maar toch ik wist het niet zeker. Zachtjes druk ik mijn snuit
tegen haar aan en snoof even. Vervolgens doe ik een stap naar achter en
keek der nog aan.

Ik schrok plots als de wolf aan me snuffelde, waardoor ik hem raar aankijk. Niet echt
wetend waarom die aan mij snuffelde. Natuurlijk was ik gestopt met zingen, nadat ik
van hem geschrokken was. Ik aaide deze even over zijn hoofd, waarna ik dan naar de
hemel kijk. Mijn ogen waren wel wat triestig, aangezien ik Kiba al heel lang niet meer
gezien of gehoord had. Dan zucht ik even en probeerde ik mijn gedachte ergens anders
op te richten. Alleen ik miste hem zo erg, en wist niet meer wat doen. Toch rook ik iets
wat mij bekend voorkwam, waardoor ik naar de wolf kijk.

De geur van het meisje kwam zo bekend voor. Maar waarom wist ik niet waarvan?
Toen ze over mijn kop aaide sloot ik mijn ogen even en opende die weer. Zacht
grom ik, '' hoe heet je? '' vraag ik zacht grommend en kijk der aandachtig aan.
Misschien was het wel een bekend iemand van mij, maar tot nu toe wist ik niet
wie ze was. Mijn blik was strak op het meisje gericht.

Als de wolf vroeg wie ik was kijk ik hem echter rustig aan. "Odelia." Zei ik dan rustig
maar zonder enige idee waarom hij mijn naam vroeg. Kende ik hem dan? Of was dit
maar een onbekende die me gewoon mijn naam vroeg? Deze vragen spoken door mijn
hoofd. Hij had wel dezelfde vacht als Kiba, maar toch twijfelde ik en doorzocht ik hem
goed.

'' O-odelia? '' herhaal ik haar verbaasd. '' Odelia, ik ben het Kiba '' zeg ik dan nog
met een verbaasde uitdrukking op mijn gezicht. '' Wacht '', ik sluit mijn ogen en
verander terug in mijn menselijke vorm. Nu kon ik wat makkelijker met der praten.
Als dit Odelia was, dan had ik haar weer gevonden.

"Euh dat is mijn naam ja." Zeg ik dan even verbaasd waarna ik dan hoorde dat hij Kiba
was. Waardoor ik geschrokken maar erg blij naar hem kijk. "KIBA." Riep ik vrolijk
terwijl ik hem dan om zijn hals vloog, waardoor we beide op de grond neerlagen. Ik
kijk hem aan, waarna mijn staart automatisch begon te kwispelen. Mijn ogen had ik op
de zijne gericht, en je kon in mijn ogen vreugde en ook verdriet aflezen. Maar dat was
dan eerder omdat ik hem zo gemist had, en ik hem deze keer niet zou laten gaan.

Een lach verschijnt op mijn gezicht als ze 'Kiba' roept. Ik vang haar op, maar beland toch
neer op de grond. Een glimlach van vreugde vershcijnt op mijn lippen en ik druk een
kus op haar mond. '' Heb je me gemist? '' vraag ik even licht grijnzend en doe mijn
armen om haar middel heen.

"Ja wat dacht je dan?" Zei ik dan nep boos, maar dan begin ik hem even te zoenen. Ik
was zo blij, en dat kon je ook merken aan mijn staart. Aangezien deze erg snel begon
te kwispelen van vreugde. Dan wil ik opstaan, maar merk ik dat zijn armen om mijn
middel geplaatst zijn. Dus blijf ik dan maar lekker tegen hem aanliggen. Op 1 of andere
manier voelde hij wel erg warm aan, en dat vond ik dan een fijn gevoel.

Kiba

Ik moest grijnzen als ze nep boos deed. '' hmm misschien had je me wel niet
gemist '' zeg ik plagend. Ik sloeg mijn armen ietsjes strakker om haar heen
en zoen haar nogmaals. Het voelde fijn dat ze zo tegen me lag. Ik ga
overeind zitten nog met mijn armen om haar heen en druk nog een kusje
op haar mond.

"Je bent gemeen." Zei ik dan waarna ik plots zijn lippen op de mijne voelde. Het gaf me
weer een goed gevoel net als vroeger, en dat was iets wat ik nooit kwijt wilde. Als ik
dan plots zijn armen strakker om me heen voelde, kon ik helemaal niet meer recht
gaan staan. Nouja zo'n erg vond ik het niet, aangezien ik niets liever had. "Ik hou van
je gemene maar toch zo schattige Kiba." Zei ik dan met een onschuldigende blik in de
ogen.

Kiba

Ik drukte een tedere kusje op haar neus en glimlach. '' En ik houd
van mijn lieve maar ozo ondeugende Odelia '', ik keek in haar ogen
'' hmm ik wil zo altijd wel blijven liggen '' zeg ik lachend en laat haar
los.

"Ik? ondeugend? Dat kan niet." Zei ik dan lachend waarna ik rustig opsta. Maar niet
door hebben dat mijn kimono open staat, en natuurlijk had ik daar helemaal niks onder
aan. Mijn ogen richt ik op de zijne, en mijn staart kwispelt nog steeds. Maar deze liet ik
dan stoppen met kwispelen.

Ik grijns, '' dat kan wel '', ik kijk toe hoe ze opstaat en krijg een roodhoofd
als haar Kimono open gaat. '' ne, ne Odelia '' zeg ik dan hoofdschuddend
en doe haar Kimono dicht. '' Je moet er wel iets onder dragen '' zeg ik
grijnzend.

"Een wolf draagt normaal geen kleren." Zeg ik dan lachend tegen hem, waarna ik dan
rustig rondkijk. "Ne gaan we naar een warm waterbron?" Vroeg ik dan nieuwsgierig
aan hem, waarna ik hem gewoon weer aankijk. Ik was zo blij dat hij bij me was, en
dat kon je ook aan me merken.

Ik schudde mijn hoofd, 'nah niet zo'n zin in' antwoordde ik licht grijnzend terug.
'Zullen we wat gaan eten?, ik heb honger' zei ik terwijl mijn maag ondertussen
zachtjes rommelde.

"Maakt niet uit." Zei ik glimlachend en als hij dan vraagt of we wat gaan
eten kijk ik hem aan. "Tuurlijk, alleen eet ik liever jou." Zei ik dan wat
ondeugend en uitdagend, maar ook heel onschuldig.