The Mountains

Het was donker, tijd voor mij om weer te kijken buiten om
te jagen en of ik nog wat choas kon aanrichten. Jammer genoeg
stond me echte huis tussen de bergen. Ik liep wat tussen de bergen
rond en kom dan bij een open plek uit. Er was helemaal niemand
te zien. Wat een saaiheid, niemand te zien. Zelfs geen ander
persoon waar ik gewoon mee zou kunnen praten ofzo.
Maar het was wel logisch, het was avond en dan ging je niet zo snel
tussen de bergen wandelen.
Een zucht ontglipte me en ik ga onder een boom zitten.

Rustig liep ik wat rond, hoewel de avond er was. Toch kon ik
gewoon rondstappen als een mens, zonder in een wolf te gaan
veranderen. Maargoed ik had nu heel even geen zin om in een
wolf te veranderen, en ik stap gewoon verder. Ik besluit om
gewoon naar de bergen te gaan, en daar eens rond te gaan
kijken. Niet veel later kwam ik bij de bergen aan, en kijk ik
gewoon eens wat rond. Ik voelde een aanwezigheid van een
persoon, maar dat deed me niets. Rustig stap ik verder, en
mijn blik valt op een man die neerzit onder een boom. Mijn
ogen hou ik dan gericht op hem, maar blijf wel nog gewoon
rustig staan.

Kai kwam aanlopen hij zag niemand bekend.
Hij sprong op een rots en hoorde stemmen.
Hij liet zich niet zien maar zijn tijger stond naast hem en moest de stemmen besluipen.
De tijger sloop naar het geluid hij sprong de bossen in en za een paar mensen,opeen kraakte er een takje de tijger snelde weg naar kai.

Rustig liep ik verder tot als ik geluid hoorde. Dan kijk ik om me
heen, en negeer het gewoon. Ik liep rustig verder en toch was
ik verbaasd naar waar het geluid vandaan kwam. Mijn ogen
hield ik gericht op alles, en ondanks mijn echte vorm kon ik ook
heel goed horen.

Algauw verschijn ik achter een persoon, en ik kijk deze dreigend
aan. "Wat moet een gewone mens als jij hier?" Zei ik erg gemeen
en ook breed grijnzend. Natuurlijk kon men zien aan me dat ik
niet echt een mens ben, maar een wolfdemon die het met genoegen
vind om mensen te doden.

"Ik was aan het wandelen"zei hij abrupt tegen de wolf.
Hij keek de wolvendemon aan en lachte "jij bent zoals een vriend van me"zei hij
Hij keek naar zijn tijger en gaf hem een streedaarna keek hij weer naar de wolf.

Ik was al een tijdje aan het oefenen met mijn magie als ik de aanwezigheden
van vier andere personen op merk. Een van die aanwezigheden is een tijger,
twee demonnen en de laatste is duidelijk een elf. Ik stop gelijk met oefenen en
kijk om me heen. Ik luister goed en hoor dan een stem van een vrouw, hier
niet ver vandaan. Ik ben te nieuwsierig om niet te gaan kijken en loop er dus
op af.

Ik sta op een hoge rots en beneden me zie ik een demonnenvrouw, ze staat
te praten met een de elf en verder op zie ik de laatste demon tegen een boom
aan zitten. Ik ga geinterreseerd door mijn hurken zitten en zorg dat ze me niet
opmerken. Ik vraag me namelijk wel af hoe dit gesprek gaat lopen.

OOC: Hehe, ik doe ook mee ^^

Ik liet mijn klauwen tevoorschijn komen, en ik kwam dan dichter
naar hem toe. "Je moet oppassen hoor want er zijn mensen die
je kunnen doden zonder dat je het beseft." Zei ik dan en dan stap
ik gewoon weer weg van hem. Hier had ik geen zin in, en ik kijk
even om naar die tijger met een verwoestende blik.

Dan kijk ik weer voor me, en stap ik gewoon weer rustig verder.
Mijn ogen had ik op alles gericht, en ik was dan ook erg oplettend.
Dan voel ik plots de aanwezigheid van een vrouw, maar deze
negeer ik gewoon. Mijn stappen werden breder, en ik kijk gewoon
rustig rond.

OOC Kai een typ misschien eens proberen om wat meer te schrijven?
Niet dat het erg is ofzo maar gewoon, dat maakt het leuker voor de
anderen. Schrijf bevoorbeeld over wat je doet, of over de omgeving,
of wat je denkt. Het is maar een typ é

Kai keek vervebeelt naar de wolf en dacht dude be chill
Hij voelde ook een aanwezig heid en zei zacht voor die gene"kom tevoorschijn vrouwe."
Hij keek rond in de omgeving hij zag wat bompen en naatuurlijk veel rotsen.
Hij hoorde boven hem geritsel en wist nu zeker dat er iemand zat.
Hij keek naar zijn tijger en zei telepatisch tegen hem als iemand me aanvalt vallen we samen aan.
Daarna ging hij zitten en wachte.

Dan ineens merk ik allemaal mensen op, tenminste dat zag ik ook nu pas.
Twee maakte er een beetje ruzie, en dat liet me grijnzen. Dan sta ik op
en loop langs hun heen een heuvel op. Het viel me nu pas op dat er ook
een ander meisje stond een beetje verborgen. Maar dat zag je alleen als
je op de heuvel stond. Even kijk ik om naar de ruzie die de twee maken en
grijns nog even. Mijn blauwe ogen glinsteren en dan draai ik me om en loop
ik de heuvel af richting een paar rotsen die wat verder stonden. Daar begon
ik mijn klauw te slijpen.


OOC: Sorry voor me late reactie

Ik zuchtte en dan stap ik gewoon weer weg. Hier had ik even geen zin in,
en vooral niet omdat een normaal mens irritant deed. Dan hoor ik plots
een klauw dat geslijpt werd, en mijn blik richt ik dan ook op de richting.
Mijn ogen waren blauw, maar dan zo blauw als de nacht. Toch hield ik dat
mens in de gaten. Ik had allang geroken dat die wat slijpte ook een demon
was, maar toch toonde ik nu geen emotie meer. Rustig stap ik naar de heuvel,
en kijk ik naar de hemel. Het was dus volle maan, en dat deed me nog meer
plezieren. Niet dat ik alleen bij volle maan kan veranderen, nee ik kan altijd
veranderen als ik daar zin in heb.

Ik keek naar boven en voelde aanwezigheden"vreemdeling toon u"zei ik.
Hij dacht wie is het nu weer.
Hij keek naar zijn tijger en streelde hem over zijn bol.
Hij begon te spinnen en gaf een pootje dat gewond was ik heelde het en wachte.