Mermaid or Vampire?

Ik bloos door wat Gwynn zegt. Ja.. Ik denk dat als ik hier echt wil
wonen, in deze wereld.. Dan heb ik contacten nodig. Ik kijk naar
Gwynn en heel even diep adem voordat ik naar de demonnen kijk. Ik
zie ze dichterbij komen en me hongerig aan kijken. Ik probeer een
koude en afstandelijke houding aan te nemen. Iets wat best goed lukt,
totdat ik Gwynn zijn stem hoort. Het zijn zijn woorden die me weer
laten blozen. Ik kijk hoe de demonnen weg lopen, de duisternis is. Ik
zelf blijf nog even stil staan en zie Gwynn op me wachten. Ik sluit mijn
ogen even en loop er dan ook naar toe. Wat gaan we precies doen?
Vraag ik met een zachte stem aan hem.

Naar het duistere deel van de wereld, dat wilde je toch?
Je wilde doen wat ik wil dus dit is het dan. Ik pakte haar
hand flitste ons dichtbij het kasteel van de God of Darkness.
Daar woont de god van de duisternis, ze gaan er nu heen
omdat hij wat te vertellen heeft. Eigenlijk moet ik daar ook bij
zijn. Maar als je mee gaat moet je wat onopvallende kleding
aan zei ik met een grijns.

Ik knik als hij mijn vraag beantwoord. Ik kijk naar de hand die hij vast
pakt en even later staan we vlakbij een kasteel. Ik kijk verbaasd om
me heen. Het is hier zo donker en er hangt een duistere sfeer. Ik laat
Gwynn zijn hand los en kijk verbaasd om me heen. Ik vind dit nog
bijzonderder dan het bos. Ik weet trouwens niet of ik het mooier vind,
ik denk eerlijk gezegd dat ik het bos fijner vind.

Ik kijk Gwynn over mijn schouder aan als hij verteld wie er in het
kasteel woont. Bij zijn laatste woorden kijk ik naar mijn kleding. Mijn
kimono is licht blauw met donkerblauw en totaal niet duister. Het is echt
kleding voor een lichtwezen. Ik lach zachtjes bij de gedachte wat er
zou gebeuren als ik met die kleding het kasteel in zou lopen. Waar
halen we zo snel nieuwe kleding vandaan?

Hmm, ik weet al wat zei ik en tilde haar op.
Dit zal je niet zo heel fijn vinden, maar het moet even
zei ik en gooide haar in een vieze sloot, waarnaar haar kleding
helemaal vies word en haar haar ook. Even kijk ik naar haar
en eigenlijk heb ik een schuld gevoel. Sorry zei ik zachtjes
maar grijnste nog een beetje. Het moet wel, anders zal de
god je gelijk doden, of opsluiten en ik denk niet dat je dat
wilt of wel?

Ik vraag me af wat hij zou doen, maar als hij me in de sloot gooit, gil
ik even. Ik verander gelijk in mijn zeemeerminnengedaante. Ik kijk
om me heen, maar er is niemand in de buurt behalve Gwynn. Ik ga
weer snel op de rand zitten en verander zo weer terug in mijn
mensengedaante. Ik kijk teleurgesteld naar mijn kimono die voor een
groot gedeelte zwart is geworden, de licht blauwe stukjes zijn niet
meer te herkennen en mijn hele kimono is echt vies.

Achter me hoor ik Gwynn zachtjes sorry zeggen en ik sta op. Ik
loop naar hem toe en kijk hem een beetje verdrietig aan. Ik schud
mijn hoofd bij zijn woorden. Ik wil inderdaad niet op gesloten
worden en al helemaal niet vermoord. Maar dat is mijn eigen
kleding die ik bij me heb. Zeg ik zachtjes en zucht even. Dan
haal ik even diep adem en dwing mezelf te glimlachen. Zullen
we maar naar binnen gaan?

Ik zag aan haar gezicht dat ze het niet echt leuk vond,
wat wel logisch was. Ik zorg wel voor nieuwe kleding
goed? Maar nu moeten we eerst naar binnen omdat hij
anders kwaad word. Snel loop ik met Hailey richting de
poorten die nog open stonden en net dicht gaan als we binnen
zijn. Net op tijd zei ik zachtjes en loop snel naar binnen.
Iedereen moest buigen, dus wij ook. Eerst wrong ik ons er tussen
en buigte dan ook voor de god. Als Hailey blijft staan maak met
me hand een teken dat ze ook moet gaan buigen. Anders
word hij nog al pissig, en kan het verkeerd aflopen fluisterde
ik en wachtte tot de god kwam met zijn toespraak.

Ik knik als hij zegt dat hij voor nieuwe kleding zal zorgen. Ik zie dat er
wat mos op me mauw zit en eerst wil ik dat weg halen, maar als ik er
even over na denk laat ik het toch maar zitten. Ik ren half achter Gwynn
aan en zie dat poorten nog open zijn. We gaan snel naar binnen en
achter ons sluiten de poorten. Ik kijk over mijn schouder er na en zie
dat er een paar demonnen tussen zitten die nu duidelijk dood zijn. Ik
draai snel me er hoofd van weg.

Ik volg Gwynn en omdat ik bang ben om te verdwalen in het kasteel,
houd ik onopvallend zijn arm vast. Op de binnenplaats van het kasteel
zie ik een heleboel demonnen. Ik slik even en zie iedereen buigingen,
pas na het teken van Gwynn begrijp ik dat het moet. Natuurlijk buig ik
gelijk. Ik kijk naar de troon waar de duistergod op zit en ik kijk de god
verbaasd aan. Hij zag er zo eng en duister uit. Ik kijk even naar de
demonnen die om ons heen staan en de een ziet er nog raarder uit dan
de ander. Ik vraag me af of mijn vader er tussen zou staan..

Waar gaat de duistergod over praten? Fluister ik zachtjes, maar
ik vermoed dat die duistergod wel alles zou horen. Maar aan de andere
kant.. Er wordt veel gepraat en herrie gemaakt.

Als Hailey naast me buigt, grijns ik een beetje. Ze zag er
echt niet uit, maar om ons heen stonden demonnen die er nog
erger uit zagen dan haar. Ik denk dat hij zijn plannen gaat
vertellen, en die wil ik weten zodat ik die kan verpesten zei
ik met een grijns. Het kwaad kwam weer een beetje naar boven
bij me. Dat was fijn om te voelen omdat ik er ook echt zin in had.
Dan als de god rust vraagt begint hij zelf te roepen en te schreeuwen
over van alles en nog wat. Hij zei iets over dat we schandalig waren
en het niet goed naar zijn zin maakte. Maar daar luisterde ik niet
eens naar, ik wachtte meer op zijn plannetjes. Dan als hij over
zijn plannen begint met de aarde en de mensen begin ik te
grijnzen en luister ik wel aandachtig.

Als Gwynn mijn vraag beantwoord, knik ik kort. Ik vraag me af wat voor
plannen de duistergod heeft, maar eerst begint hij te klagen over dat hij
niet genoeg aandacht en zo krijgt. Ik kijk nog eens naar de demonnen
om me heen. Dan valt mijn blik op een man die er uit ziet als een jaar of
30, zijn haar is zwart, lang en heeft zilveren en gouden plukken. Mijn
ogen worden even groot, want ik had niet verwacht dat ik mijn vader echt
zou zien. Ik kijk snel de andere kant op, want ik weet niet zo heel goed
wat ik moet doen. Ik ben gewend om me vader als een echte vader-figuur
te zien, maar nu tussen deze demonnen ziet hij er echt heel demon-achtig
uit. Meer dan ik ooit verwacht had.

Ik kijk weer naar Gwynn en hoor dan dat de Duistergod over zijn plannen
begint, daarom kijk ik weer naar god die nog steeds op het podium staat.
Ik probeer mijn gezicht in de bedwang te houden als ik hoor wat ze de
mensen allemaal aan willen doen, maar mijn ogen staan duidelijk verdrietig.
Ik hoop dat Gwynn denkt dat dat nog komt door mijn vieze kimono.

Als ik ineens zie dat Hailey ergens naar een man kijkt met lang
haar, het was echt heel donker zwart. Precies zoals het altijd
bij een demon eruit zag. Dan kijk ik naar haar maar besluit niks
te zeggen, ze had tranen in haar ogen. Waarom wist ik niet precies
en ik kon er beter ook niet naar vragen. Dan als ik de god zijn
plannen hoor grijns ik en weet ik al iets om het te verpesten.
Ik zou vallen neerzetten en zijn slaven doodde zodat hij bijna niks
meer over had om zich zelf mee te beschermen.

Terwijl de tranen nog in mijn ogen staan door die plannen van de god,
zie ik vanuit mijn ooghoek dat Gwynn grijnst. Ik vraag me af waarom en
ook vraag ik me af of hij het leuk vind om mensen te vermoorden. Ik
bijt even op me lip en slik. Dan zorg ik er voor dat ik minder verdrietig
kijk en de tranen die nog net in mijn ogen stonden verdwijnen. Mijn kin
til ik een beetje naar boven, zodat ik er zelfverzekerder bij sta. Ik wil
niet op vallen tussen deze groep demonnen.

De duistergod blijft maar door praten en ik luister er nog maar half
naar. Ik heb mijn blik namelijk al weer op mijn vader gericht. Ik raak
even Gwynn zijn hand aan, om zijn aandacht te krijgen. Gwynn, die
vampier die verder opstaat.. Met dat zwarte lange haar.. Ken jij die
toevallig? Vraag ik aan hem, ik wil namelijk weten wat voor een
reputatie mijn vader in de onderwereld heeft.

Als ze ineens vraagt of ik die vampier die verderop staat ken,
knik ik een klein beetje met me hoofd. Nou niet zo heel goed
maar hij komt hier vaker en soms praat ik met hem, hoezo dat
ineens? vroeg ik en onderzocht haar met mijn heldere blauwe ogen
die nog steeds zagen dat haar kimono vies was, wat me weer liet grijnzen
omdat het er niet uit zag maar het hoorde hier gewoon. Zelfs als je
gewond was laten ze je hier gewoon liggen. Dan als de god is uit
gepraat sta ik op en lopen we weer naar buiten. Wat een zeikerd zeg
zei ik maar wel wat zacht zodat die andere het niet zouden horen.

Als Gwynn vraagt waarom ik dat vroeg, bloos ik gelijk. Die vraag had
ik kunnen verwachten, maar toch had ik me er niet op voorbereid.
Niks bijzonders hoor.. Hij viel me gewoon op. Ik lieg niet echt met
deze woorden, want mijn vader viel me inderdaad op. Ik zou nooit van
me leven echt kunnen liegen, altijd als ik het probeer heeft iedereen
me gelijk door. Dat komt omdat ik dan altijd heel rood wordt en mijn
houding nog gesloten.

Na een tijdje is de duistergod eindelijk klaar met praten ik volg Gwynn
weer. Terwijl we weer naar buiten lopen hoor ik wat Gwynn zegt. Ik
glimlach lichtjes. De watergod was altijd heel vriendelijk en hij hield
bijna nooit preken zoals deze.. Zeg ik zachtjes, want ik wil niet dat
andere demonnen dit horen.

Als we weer buiten staan bekijk ik mijn kimono nog een keer. Ik hoop
dat ik snel weer aan nieuwe kleding kan komen, want ik wil hier niet
veel langer in rond blijven lopen.

Ik zag dat ze hier weg wou, maar dat liet ik niet toe omdat
ze het zelf zo graag wou zien. Zullen we anders naar mijn
plek gaan? vroeg ik aan haar. Daar kun je misschien
je kimono wassen zei ik en liep alvast voorruit terwijl zij
volgde. De andere demonnen keken ons na, eigenlijk meer naar
Hailey omdat ze haar zagen als iets lekkers. Als Hailey even voor
me loopt kijk ik met een dreigende blik naar ze waarnaar ze zich
terug trekken. Dan als we bij me plek aan komen is het niet echt een huis,
meer een grot aan een meertje. Hier is het, sorry dat ik geen
paleis heb zei ik met een plagende grijns.

Ik knik bij zijn vraag. Het lijkt me leuk om jou huis te zien. Zeg
ik met een lieve en ook schattige glimlach. Ik volg Gwynn natuurlijk
en ik zie de demonnen me bijna kwijlend aan kijken. Ik bloos daardoor
en versnel mijn pas, zo loop ik even voor Gwynn. Het duurt niet lang
voordat Gwynn weer naast me loopt en het valt me nu op dat de
demonnen me veel minder aan kijken. Ik vraag me af wat er in die
paar seconde tijd gebeurd is.

Als we bij Gwynn zijn 'huis' zijn aangekomen, kijk ik even verbaasd
om. Ik vind het feit dat hij vlakbij een meertje woont wel leuk en
dat zijn huis een grot is vind ik niet erg. Ik heb altijd in een grot
gewoond, maar elke zeemeermin woont in een grot. Maar die groten
zien er wel heel huiselijk van binnen uit.

Ik lach zachtjes om wat hij zegt. Geeft niet hoor.. Ik ben groten
gewend. Zeg ik met een stralende glimlach en wil al naar
binnen lopen, maar ik wacht nog even op Gwynn.

Grotten gewend? vroeg ik even verbaasd aan grijns dan.
Ze was natuurlijk zeemeermin en die woonde in grotten.
Oh ik snap het al zei ik zei dat ze naar binnen mocht lopen.
Maar uhm weet je zeker dat je verder wilt? Ik bedoel zo
boeiend is het daar binnen niet en er staan ook dingen die je
liever niet wilt zien

Ik doe al een stap naar binnen als ik hoor wat hij zegt. Ik kijk hem over
mijn schouder aan. Mijn blik is twijfelend, want ik weet niet of ik nu wel
door zou lopen. Wat voor dingen? Vraag ik voor de zekerheid,
want hij kan best wel eens gelijk hebben als het gaat over dingen die ik
liever niet wil zien. Ik wacht geduldig op zijn antwoord en draai me
helemaal naar hem toe, zodat ik hem makkelijker aan kan kijken.

Als ze toch voor de zekerheid vraagt wat er staat zucht ik even diep.
Nou uhm, marteldingen, enne scherpen voorwerpen snap je?
vroeg ik en durfde haar niet aan te kijken wat eigenlijk niet normaal
was bij een demon. En ik heb nog iets in mijn zak wat je ook niet
graag wilt zien maar ik kan het niet langer verbergen. Ik haal
me hand uit me broekzak en langzaam groeit de klauw die eraan vast
zit. Ik snap als je nu gelijk weg rent, het mag ook wel

Ik twijfel nu al helemaal of ik naar binnen zou gaan. Ik heb het inderdaad
niet zo op martelvoorwerpen, vooral niet als de sporen van de slachtoffers
er nog in zitten of nog erger.. De slachtoffers er zelf nog in zitten.

Mijn ogen stralen gelijk nieuwsierigheid uit als hij zegt dat hij me iets moet
laten zien. Mijn aandacht gaat uit naar de hand die hij uit zijn broekzak
haalt en ik besef me nu pas dat zijn hand er tot nu toe in heeft gezeten. Ik
slik even als ik zijn klauw zie, maar schud gelijk mijn hoofd omdat ik zo
reageerde. Ik loop naar Gwynn toe en neem zijn klauw in mijn beide handen.
Ik zou niet weg rennen, want je bent zo als je bent en ik zal nooit bang
voor je zijn. Zeg ik met een duidelijke vastberadenheid in me stem. Ik
breng zijn klauw naar mijn toe en geef er een klein kusje op. Na deze actie
begin gelijk te blozen en laat zijn klauw weer los. Met een rood hoofd kijk ik
de andere kant op.

In haar ogen zag ik dat ze schrok, maar ze dan weer kalm is wat
me wel even verbaasde. Zo erg vond ze het niet, en ze liep nog op
me af ook. Ze gaf me een kusje op mijn klauw, en dat voelde echt heel raar
omdat ik dat nooit eerder heb gehad. Bij haar blozing grijns ik en kijk haar aan.
Als ze zich omdraai leg ik mijn vingers van mijn andere hand onder haar kin
en draai haar zo weer naar me toe. Ik buig wat naar haar toe en fluister.
Dank je dat je zo eerlijk bent, je bent eigenlijk te lief voor me weet je dat?
fluisterde ik in haar oor, heel heel zachtjes.

Op het moment dat ik me omdraaide, plaatste Gwynn zijn vingers onder
mijn kin en zo word ik weer terug gedraaid. Ik zie dat hij naar me toe
buigt en ik hoor mijn hart opeens een heel stuk sneller gaan kloppen. Ik
word nog roder als hij heel zachtjes in mijn oor begint te fluisteren. Dat
komt waarschijnlijk omdat mijn zeemeerminnenkant overheerst in plaats
van mijn vampierenbloed. Zeg ik zachtjes, in staat om met een normale
stem te praten. En ik ben helemaal niet te lief, ik zeg gewoon eerlijk wat
ik denk..

Bij haar woorden ga ik weer rechtop staan en haal me schouders op.
Wat jij wilt zeg ik. Dan kijk ik naar de deur en weer naar haar.
Wil je nog naar binnen of blijf je liever buiten? Als je zo graag naar
binnen wilt mag dat, maar ik wil het ook wel voor je opruimen zei ik kalm
en schrok een beetje van mijn eigen woorden. Zo was ik nooit tegen iemand
geweest, meestal alleen maar luidruchtig en boos. Maar ook heelvaak plagend
zodat meisjes zouden blozen en dat vond ik altijd leuk om te zien.

Ik schud mijn hoofd als ik zijn vraag hoor. Nee, je hoeft het echt
niet speciaal voor mij op te ruimen. Zeg ik met een lieve glimlach.
Het is hier buiten toch niet koud en dus hoef ik niet per se naar
binnen.. Behalve als jij wel naar binnen wilt? Mijn laatste woorden
zijn een beetje twijfelend, want ik begrijp best dat hij zijn huis in wou
maar van mij hoefde hij echt niet al die marteldingen op te ruimen. Ik
over leef het wel.. Denk ik..

Als ze zegt dat ze niet naar binnen hoeft knik ik. Maar toch zei iets tegen
me dat ik dat wel moest doen. Snel liep ik langs haar en deed ik de deur open
en haalde al mijn spullen weg die ik in een grote kast propte en die op slot deed.
Er zat geen raampje in ofzo zodat ze het kon zien. Gelukkig niet, voor haar dan.
Dan ga ik bij de deur staan en zeg dat ze binnen mag komen. Het is niet zo
luxe als in een gewoon huis maar het kan er mee door zei ik met een kleine grijns.

Ik merk dat hij naar de deur loopt en voor dat ik hem nog kan tegen
houden is hij al binnen. Ik twijfel even en loop dan naar binnen, ik zie
nog net dat hij een af andere berenklauw in een kast stopt en die kast
dan op slot doet. Ik geef niet op luxe. Zeg ik met een glimlach
en loop dan helemaal naar binnen, aangezien ik net nog in de deuropening
blijf staan. Ik kijk even om me heen en glimlach dan, want ik had
verwacht dat het er enger uit zou zien. Waarschijnlijk zag het er net ook
enger uit met die marteldingen.