The Forest

Isladêr liep rustig naar het bos, ze was het beu om in het paleis
te zitten. Dan kijkt ze heel even rond, en staat ze wat te aarzelen
aan de rand van het bos. Ze slikte heel even, aangezien ze hier
nog nooit geweest was. Dan stapt ze rustig het bos in, en ze kijkt
toch nog steeds om haar heen. Ze voelde zich niet zo veilig, en
dat kon men merken aan haar.

Niet veel later kwam ze dieper het bos, en vreemd genoeg merkt
ze dat ze verdwaalt was. Ze zucht diep, en dan stapt ze gewoon
dieper het bos in. Plots hoort ze wat geluid, en ze rent dan zowat
verder. Waardoor ze dan over een boomwortel die uitstak struikelde,
en dat deed haar nog meer zuchten. Als de dan plots een lelijk wezen
zag lopen moest ze heel luid gillen.

Gereserveerd voor arwen oftewel sharon

Rauko sprong ineens voor haar uit een boom.
Hij keek naar het vage wezen en trok zijn zwaard.
''achteruit jij of ik steek dit zwaard dwars door je lelijke kop'' zei Rauko tegen het wezen.

Isladêr schrok van de jongen, en ze stond dan vlug recht.
Haar kleren waren helemaal vies, en ze zuchte dan ook
heel diep. Dan gaat ze achter de jongen staan, en kijkt ze
bang naar dat monster. "Dood hem." Zei Isladêr dan tegen
de vreemde jongen.

Ze kende hem niet, en toch beveelde ze hem dat aangezien
ze de princess was. Haar ogen hield ze gericht op de jongen,
en ze bekijkt hem dan heel even van kop tot teen. Hij zag er
nogal sterk uit, en dan schud ze het hoofd. Ze wilde eigenlijk
weglopen en toch blijf ze gewoon staan.

Rauko keek haar even aan.
''niemand beveeld mij iets te doen'' zei hij kort.
En keek daarna weer naar het wezen.
Nu moest hij eigenlijk wel.
Hij rende op het wezen af.
En stak zijn zwaard in een snelle aflijdende beweging door zijn kop.
Het wezen brulde.
Rauko trok zijn zwaard uit zijn kop.
En ging met zijn zwaard door zijn hart.
Het wezen viel neer.
Rauko keek droog naar het wezen.
En draaide zich om.
Hij keek even naar het meisje en floot daarna op zijn vinger een havik kwam aangevlogen en lande op Rauko's schouders.

Isladêr kijkt de jongen aan, en dan naar zijn havik als die
aankomt vliegen. Ookal zei hij dat toch deed hij wat ze zei,
maar dat was dan waarschijnlijk omdat hij geen keuze had.
Toch kon haar dat niet schelen, en zou hij moeten luisteren
naar haar.

Ze was tenslotte de princess van dit land, en dat kon je dan
ook merken aan haar kleding. Isladêr stapte naar hem toe,
en ze gaf hem een kus op de wang. "Ik dank de heer die me
net gered heeft." Zei ze dan terwijl ze dan wilde wegstappen,
maar besefte dat ze verdwaalt was. "Euh zou je mij kunnen
helpen met de weg?" Vroeg ze dan aan hem, eigenlijk was
het meer een bevel.

Rauko keek naar het meisje.
''wat doet zo'n prinsesje eigenlijk hier zo alleen?'' vroeg hij.
En keek even naar zijn havik.
''en wie ben je eigenlijk?'' vroeg hij toen hij weer naar het meisje keek.

Isladêr kijkt naar hem, en ze lusitert naar zijn woorden.
"Ik doe een wandeling in het bos, en ik ben wat..." Zei
ze terwijl ze dan haar zin stopte. Isladêr wilde niet zeggen
dat ze verdwaalt was, en dat ging hem ook niet aan. Alleen
kon hij haar misschien wel helpen. "En is het soms een
probleem dat ik DE princess ben?" Vroeg ze iets wat boos,
en ook wat arrogant.

Nouja normaal was ze niet zo, en was ze eigenlijk een lieve
princess. Isladêr kijkt hem aan, en zucht dan heel even.
"Ik ben princess Isladêr Ferulan en deze heer is?" Vroeg ze
dan iets vriendelijker, en ze bekijkt hem eens heel even.

''Rauko Elessar'' zei hij.
Ze hoefte niet te weten dat hij de prins van het zuiden was.
Hij liep naar een boom toe en leunde er tegen.

Isladêr kijkt hem rustig aan, en ze volgde zijn blik.
Dan wend ze haar blik af, en kijkt ze naar de hemel.
"Weet je wat ik haat?" Vroeg ze dan rustig aan hem,
en ze kijkt nog steeds naar de hemel. "Ik haat het
dat ik ben uitgehuwelijkt aan 1 of andere prins van
het zuiden." Zei Isladêr dan rustig, en ze kijkt hem
dan recht in de ogen aan.

"Ik durf er zelf voor te wedden dat hij een stomme
kluns is die denkt dat hij meer is, en dat hij maar
niet denkt aan anderen. Ook dat hij erg gemeen
doet en me zou kunnen slagen." Zei Isladêr dan tegen
hem, niet echt wetend dat hij de prins is waar ze het
over heeft. Maargoed ze draait dan haar rug om naar
hem toe, en ze kijkt wat rond.

Rauko keek op.
Zijn spieren spande zich.
En hij balde zijn vuisten.
Hij voelde woede opkomen maar wist zich in te houden.
HIj keek naar de lucht en daarna weer naar haar.
''je zou is moeten weten wie het echt was'' zei hij kort.

Isladêr kijkt verbaasd om naar hem als hij dat zegt.
"Ken jij hem misschien?" Vroeg ze dan aan hem, en
ze kijkt hem dan ook doordringend aan. Natuurlijk
wist ze totaal niet dat hij het was, en dat zou haar
dan wel verbazen. Maargoed ze kijkt hem even aan,
en dan keert ze haar rug weer naar hem toe.

"Hoe kon jij hem nou kennen, jij bent maar iemand
dat zo te zien in het bos leeft." Zei ze dan en ze wilde
dan net weg stappen. Eigenlijk schrikt ze zelf van haar
gedrag, maar toch kon ze haar echte ik niet tonen. Hoewel
ze dan zich omdraait en naar hem kijkt. "Sorry, ik gedraag
me niet zoals ik echt ben, maar ik vertrouw niet echt een
vreemde snapje?" Zei isladêr dan tegen hem, en dan stapt
ze met haar ogen op de grond gericht weg.

''misschien moet je eerst nadenken voor dat je wat zegt want degene die je net redde is de prins van het zuiden'' zei hij kort.
En keek haar even aan.
Daarna keek hij naar de lucht.
Zij havik vloog op.

Ze had hem net niet gehoord, en ze was al een eindje verder.
Nouja het enige nadeel was dat Isladêr verdwaald was, en het
dan ook niet zolang zou duren voordat haar 10 lijfwachten
haar zouden zoeken. Dan kijkt ze wat rond, en gaat ze tegen
een omgevallen boomstam zitten. Ze huilt wat aangezien ze
niet meer wist wat ze moest doen.

Rauko zag haar verder op op een boomstam zitten.
Hij klom behendig in de boom.
Hij sprong van tak naar tak.
Tot dat hij bij de boom was boven haar.
Hij ging op een tak zitten en keek naar haar.
''en was als de prins nou de gene is die je net redde?'' zei Rauko.

Isladêr kijkt op als hij dat zegt, en nu kon hij haar
betraande ogen zien. Ze deed vlug haar haren voor
haar ogen, aangezien ze niet wilde dat hij haar zo
zag. Dan drong het heel even tot haar door, en ze
kijkt hem aan. "B-ben jij de prins?" Zei ze dan heel
erg geschrokken, en ze wist heel even niet wat ze
moest doen.

"H-het spijt me dat ik u beledigt heb." Zei Isladêr dan
verontschuldigend, en ze durfde heb vol schaamte niet
meer aankijken.

Rauko sprong uit de boom.
En bleef tegen de boom leunen.
Hij keek naar de lucht.
''ik zou hetzelfde gezegt hebben normaal gesproken als ik de weg wel had geweten was ik hier niet eens geweest. Ik ben namelijk van huis weg gelopen omdat ik persee moest trouwen met een prinses maar ik wou niet omdat ik niet wist hoe ze was maar nu weet ik dat wel'' zei hij en keek naar haar.

"Maar je hebt een kant van mij gezien dat ik eigenlijk
nooit ben." Zei Isladêr dan en ze twijfelde heel even,
ook veegde ze haar tranen weg. Ze hoorde in de verte
paarden, en toevallig ook haar vader roepen naar haar.
"Maar je hebt niet eens kleren aan van een prins?" Zei
ze dan zachtjes tegen hem, en ze staat dan op.

Haar vader had beide gezien, maar een lijfwacht deed
dan plots zijn speer in de richting van Rauko. Haar
vader kijkt hem dan ook aan. Wat moet je van mijn
dochter jonge man! Zei hij dan boos, aangezien dat
haar vader dacht dat hij haar pijn wilde doen. "Vader
doe zo niet, en doe die speer weg!" Zei Isladêr boos, en
ze gaat voor Rauko zijn neus staan.

''ten eerste ik moet helemaal niks van uw dochter en ten tweede ik was hier gewoon in het bos'' Zei Rauko bot terug.
Het mocht dan wel de koning zijn Rauko liet zich door niemand commanderen.

Grijp hem en gooi hem in de kerker Zei 1 van de wacht
die er niet tegen kon dat hij zo tegen de koning sprak. "STOP!!"
Zei Isladêr dan heel boos, en ze kijkt hen allemaal aan. "Wachters
laat hem los, hij is toevallig de prins van het zuiden!!" Zei ze boos
en ze nam Rauko zijn hand en trok hem dan mee.

Ze kijkt boos naar haar vader, en ze stapt dan met Rauko gewoon
weg. "Sorry dat ze zo doen tegen je." Zei ze dan tegen hem, en
ze kijkt hem rustig aan. Isla kom terug! Zei haar vader die
dan voor hun neus kwam met zijn paard. Het spijt me jonge
prins ik had niet gezien dat u het was. Komt u hier om te trouwen
met mijn dochter? Vroeg haar vader dan, aangezien die 2 wel
moesten trouwen.

Isladêr kijkt beide aan, en dan laat ze zijn hand los. Haar ogen
richt ze dan ook op hun 2.

''Volgens mij heb ik geen keus'' zei hij kort.
En keek naar de koning.
Daarna keek hij even naar de prinses.
''maar aangezien ik iemand ben die zich niet laat commanderen wil ik eerst een beetje kennis maken voordat ik ga trouwen met iemand die ik nauwlijks ken'' zei Rauko droogjes.

Goed dan, maar volgende maand trouwen jullie. Zei haar vader
dan en deze stapte dan al in de richting van het kasteel. Isladêr kijkt
hen gewoon aan, en ze gaat dan met haar vader mee. "Kom je mee?"
Vroeg ze dan aan hem, en ze kijkt hem dan ook vriendelijker aan. De
lijfwachten waren al terug in het kasteel, en deze keken de koningin
even aan.

Ze knikte naar hen, en dan stapte ze naar de troonzaal. Isladêr wacht
rustig op Rauko, en ze wist even niets te zeggen.

Cairo knikte.
Hij liep met haar mee.
En wist ook even niks meer te zeggen.

Isladêr volgde samen met Rauko haar vader, en ze kwamen
niet veel later aan bij het paleis. Ze nam rustig zijn hand, en
liep met hem dan naar de tuin waar ze vaak neerzat bij een
fontein. Ze was net op tijd want er werd thee gebracht, en
ook wat koekjes. Dan kijkt ze hem aan en gaat ze gewoon
rustig zitten.

"Zo vertel eens wat over je zelf, aangezien ik een slecht
beeld over je had." Zei Isladêr dan rustig en vriendelijker
dan daarnet, want ze had wel nogal grof gedaan tegen hem.

Rauko ging zitten.
Hij keek even in het rond en daarna weer naar haar.
''nouja ik hou wel van een beetje avontuur en ik ga graag naar de bossen, eigenlijk ben ik dus weg gelopen van mijn ouders want mijn ouders zouden het nooit toestaan dat ik zomaar het bos of wat in loop. Ik werdt nogal gek van hun vooral omdat ze het de hele tijd over hadden dat ik zou gaan trouwen terwijl ik niet eens wist wie de prinses was'' zei hij en zuchtte even daarna glimlachtte lichtjes.
Hij nam een slok van zijn thee.
En keek nog een keer in het rond.

"Dan ben je zowat als ik, ik zit ook niet graag opgesloten." Zei Isladêr dan
met een vriendelijke toon. Ze kijkt dan zelf ook rond, en glimlacht dan een
beetje. "Alleen was ik beter niet naar het bos gegaan, aangezien ik nog
nooit in het bos ben geweest, nouja misschien toen ik kleiner was." Zei ze
dan vriendelijk, en ze schaamde zich eigenlijk nog steeds. Ze dronk van
haar thee, en merkt dan dat er een bediende naar haar kwam.

Het was wel een zonnige dag, maar ze had echt geen zin om wat dingen
te doen die ze erg haatte. Haar aandacht richt ze dan weer op hem, en
ze glimlacht dan weer even. Eigenlijk was hij wel best knap, en hij zal
dan ook wel vele aanbidsters gehad hebben. Ze zucht dan diep, en ze
kijkt wat naar haar kopje thee.