The Forest

Rauko keek even naar haar.
Ze had mooie ogen.
En in het zonlicht glinsterde ze mooi.
Hij glimlachtte even.
En keek daarna even naar de bediende.
Hij nam nog een slokje van zijn thee.
En zag een havik over vliegen.
De havik kraste een keer en landde daarna op een van de lege stoelen aan de tafel.
''kom hier jij!'' zei Rauko.
De havik vloog naar Rauko en ging op zijn schouder zitten.
''sorry daarvoor'' zei Rauko en keek even naar zijn thee.
Daarna keek hij weer naar haar.

Isladêr luisterde naar de bediende die wat in haar oor sprak.
Ze zuchte diep en ze kijkt dan naar de bediende. "Ik doe die
lessen niet, en zeg dat maar tegne mijn vader." Zei ze dan
erg boos, en ze draaide haar hoofd weg van de bediende.
Haar blik had ze op Rauko gericht, en ze zag plots zijn havik.
"Wat een mooie vogel." Zei ze dan en ze nam een koekje.
Deze hield ze naar de vogel gericht, en ze kijkt dan naar hem.

Dan kijkt Isladêr plots in zijn ogen, en wend ze haar blik af.
Ze bloosde even, maar dan richt ze haar aandacht op haar
thee. Ze drinkt er rustig van, en toch kon ze haar ogen niet
van zijn lichaam houden.

Rauko zag haar blozen en glimlachtte lichtjes.
De havik had het koekje aangenomen.
En at het op.
Rauko keek even naar de havik en keek daarna weer naar haar.
''wat voor lessen zijn dat eigenlijk waar je het over had?'' vroeg Rauko maar omdat hij niets anders wist te zeggen.
Hij keek even naar zijn thee en nam er nog een slok van.
Daarna keek hij weer naar haar.

"Gewoon stomme lessen over muziek." Zei isladêr dan rustig
en ze kijkt weer naar zijn lichaam. Ze kon het dus echt maar
niet laten, en dan kijkt ze vlug naar zijn ogen. Nouja het
mocht niet opvallen, dat ze naar zijn lichaam zat te staren, en
de blos was nog te zien op haar wangen.

"Uhm heb jij sooms geen saaie dingen dat je moet doen van
je ouders?" Vroeg ze dan maar om het gesprek gaande te
houden, en ze wel wat geïnteresseerd was.

''soms had ik dat wel ja'' zei hij.
Hij keek naar en zag de lichtte blos.
Hij glimlachtte.
En dronk nog wat van zijn thee.
Daarna keek hij weer even in het rond.
''jullie hebben een mooie tuin'' zei hij.
Hij keek haar weer en keek even naar haar lichaam.
Ze was zo mooi.

"Dit is mijn lievelingsplek van het paleis, en de bloemen hier
verzorg ik meestal." Zei ze dan met een glimlach, en Isladêr
kijkt hem weer van kop tot teen aan. Dan schud ze haar hoofd
even, en nam ze voor zichzelf een koekje. Ze at deze rustig
en beheerst op, en haar ogen had ze dan weer op hem gericht.
Hij was knap en dat had ze niet verwacht, maar toch was ze
wel blij dat hij degene was met wie ze moet trouwen.

Hoewel hun ontmoeting er niet deftig uitzag, en ze zich daar
nog steeds voor schaamde. Ze bloosde weer en ze richt dan
haar ogen ergens anders op. Dan staat ze op, en gaat ze naar
de rozen die achter hem staan. Ze rook er even aan, en ze
glimlacht dan ook.

Rauko keek even naar de rozen en glimlachtte.
Hij nam nog een slok van zijn thee die nu op was.
Hij nam een koekje en at die rustig op.
Hij gaf een koekje aan de havik.
Die hem ook weer rustig op at.
Rauko aaide het beestje over zijn kopje.
De havik keek nog even naar Rauko.
Hij kraste een keer en vloog daarna op.
Rauko keek hem na.
Hij stond op en ging naast haar staan.
''ik ben blij dat jij degene bent waar ik mee moet trouwen'' zei hij en glimlachtte.

Isladêr kijkt hem aan, en ze glimlacht dan lief. Als hij dat dan
zei moest ze even blozen. "Ik ben ook blij dat jij degene bent
waar ik de echtgenote van word". Zei Isladêr wat blozend, en
ze kijkt hem in de ogen aan. "Volgende maand is het zover."
Zei ze dan heel rustig, en ze kijkt dan nog even naar de rode
rozen.

Rauko knikte.
Hij pakte haar hand vast.
Hij keek haar in de ogen en glimlachtte.
Hij keek even naar de rozen.
En daarna weer naar haar.
Het duurde nog een maand.
Dan had hij nog genoeg tijd om haar te leren kennen.

Isladêr kijkt hem ook in de ogen aan, en ze merkt dat hij haar
hand vast heeft. Ze bloosde lichtjes, en ze kijkt dan naar de
hemel. "Weet je onze vijand de koning van het westen is van
plan om me op te eisen. Mijn vader had het me vertelt, maar
ik wil totaal niet met onze vijand, ik wil alleen jou." Zei ze dan
nog steeds blozend, en ze gaat dan wat dichter naar hem toe.

''hij krijgt jou niet daar zorg ik wel voor'' zei hij.
Hij bleef haar aan kijken.
Hij ging ook iets dichter naar haar toe.
Hij boog zich wat naar haar toe.
En gaf haar zachtjes een kus.

Isladêr bloost als hij dat zegt, en ze kijkt hem in de ogen
aan. Als hij haar dan plots op de mond kust, word ze
knalrood en sluit ze haar ogen. Ze sloeg haar armen om
zijn hals heen.

Rauko legde zijn handen op haar heupen.
Hij glimlachtte en gaf haar nog een kus.
''ik laat je echt niet zomaar afpakken'' zei hij.
Hij glimlachtte.
En keek daarna even naar de rozen.
Hij vroeg zich af wie die koning van het westen eigenlijk was.
Daarna keek hij haar weer aan.

Isladêr kijkt hem aan in de ogen, en ze glimlachte bij
het horen van zijn woorden. "Ik wil alleen maar de
jouwe zijn prins Rauko." Zei ze dan met een lieve
glimlach, en ze zag dan plots haar vader afkomen. Ze
liet hem los, en kijkt dan naar de rozen. Isladêr
we gaan eten. Jonge prins u mag ook volgen. Zei
haar vader met een glimlach, en hij stapte weer weg.
"Ja papa." Zei ze dan vlug tegen haar vader, en ze
kijkt weer naar Rauko.

''met genoegen'' zei hij beleefd tegen haar vader.
Hij had in het bos namelijk nogal bot gedaan.
Hij keek daarna even naar de rozen.
En daarna weer naar haar.
Hij glimlachtte lichtjes.

Isladêr nam zijn hand vast, en trok hem dan mee.
Ze glimlachte naar hem, en ze kijkt dan voor zich.
"Ohja de koning van het westen gebruikt duistere
magie, en is niet zomaar te verslaan. Hij is volgens
velen erg machtig." Zei ze dan terwijl ze het paleis
binnen ging, met hem en ze kijkt dan wat rond.

Dan nam ze hem mee naar de grote eetzaal, en als
ze daar aankwamen liet ze zijn hand los. Ze kijkt
naar de deuren, en dan doet ze die open. Haar ogen
had ze heel even op hem gericht.

Rauko dacht na over wat ze had gezegt over die koning.
Als hij hier ooit zou komen had rauko zeker een probleem krachten van het duistere kon hij nooit verslaan met zijn wind krachten.
Hij zuchtte diep.
Daarna keek hij even naar haar en glimlachtte lichtjes.
Hij keek in het rond toen ze de deuren had open gedaan.
Het was een mooie grote zaal.
Maar zeker anders dan wat hij thuis had.

Isladêr kijkt naar de gasten die er waren voor haar vader,
en ze buigt dan heel even. Dan nam ze de hand van Rauko,
en liep ze naar de grote tafel. Ze kijkt naar hem en wenkt
dat hij naast haar mag zitten. Aangezien dat ze zich ook
wat ongemakkelijk voelt bij het bezoek dat er was. Telkens
was het hier zo druk, en dat haatte ze dan ook.

Haar ogen had ze heel even op Rauko gericht, en ze glimlacht
dan heel even. Als ze dan kijkt naar het eten, worden haar
ogen groter. Zo'n feestmaal was er bijna nooit in het paleis,
en dat maakte het haar wel interessant.

Rauko ging naast haar zitten.
Hij keek haar even aan.
En keek daarna naar het eten.
Het verbaasde hem dat er zoveel eten was.
''hebben jullie dat altijd dat er zoveel eten is?'' vroeg rauko zachtjes aan haar.
En keek daarna even naar de koning en daarna weer naar haar.

"Nee, alleen als er zoveel bezoek is." Zei ze dan terwijl ze rond
kijkt, en ze legt dan plots haar hand op zijn been. Isladêr kijkt
naar het eten, en dan naar haar vader. Deze knikte en ze glimlacht
dan heel even kort naar hem. Dan richt ze haar aandacht weer op
Rauko, en ze brengt haar mond dan naar zijn hoor. "Vanavond kan
je in de kamer naast mijn kamer slapen, je hebt er net als ik een
balkon." Fluisterde ze in zijn oor en dan begint ze rustig zoals alle
anderen te eten.

Rauko keek even naar haar en glimlachtte.
Daarna begon hij ook rustig te eten.
Het eten smaakte heerlijk.
Hij keek even naar de andere mensen.
En daarna keek hij weer naar haar.
Waarna hij nog een hap van zijn eten nam.

Isladêr eet rustig verder, en ze had haar aandacht op het eten
gericht. Dan kijkt ze op als ze de kok hoort roepen, en ze
kijkt dan even in de richting van de keuken. Ze zucht diep en
dan kijkt ze naar haar vader. Deze was met enkele mensen
aan het praten, en aan het lachen. Dan eet ze weer verder
tot haar bord half leeg was, en dan stopt ze met eten.

Ze had genoeg maar haar vader en moeder wisten, dat ze
nooit veel at. Dan kijkt ze naar Rauko die het eten blijkbaar
erg lekker vond, en ze glimlacht dan even naar hem. Toch
zou ze wachten op hem om hem dan naar zijn kamer te
brengen, nouja eerder om zijn kamer te tonen. Zij moest
zelf ook nog zich wassen, en dus zou het wel een tijdje duren.

Rauko at nog even door.
Na een tijdje had hij genoeg gegeten.
Hij keek even in het rond.
En daarna weer naar haar.
Hij glimlachtte lichtjes.
En pakte haar hand vast.
Daarna keek hij even naar de koning.

Haar vader zag hem kijken, en hij knikte dat ze mochten gaan.
Dan praat hij gewoon weer verder, en Isladêr kijkt gewoon wat
naar Rauko. Ze glimlachte even en ze nam zijn hand goed vast,
dan staat ze op en kijkt ze hem nog steeds aan. Haar ogen waren
gericht op het lichaam van hem, hij was gewoon te mooi.

Rauko knikte naar haar vader.
En stond op.
Hij keek haar aan en glimlachtte.
Ze had zulke mooie ogen je kon er wel uren naar kijken.
Ze was zowiezo al heel mooi.
''zo en wat gaan we nu doen?'' vroeg hij zachtjes.