Music in the Night [vervolg]

Ik zat op de bank met mijn kopje thee die leeg was.
Ik keek Artio onderzoekend aan. Zitten deze kleren goed
en zijn ze niet te groot? vroeg ik aardig en kijk dan
naar me kopje.

"Dat valt wel mee." Zei ik met een glimlach, waarna ik gewoon rustig naar
hem kijk. Mijn ogen schitterde even, en dat was wel even op te merken.
Toch kijk ik even naar buiten, het leek wel langzaam aan te stoppen met
regenen. En toch wist ik dat ik dan weer in een boom zou gaan slapen, dat
was dan ook iets normaal voor me. Aangezien ik dakloos was, en dat het
de meeste mensen niet kon schelen. "Ne, zou je nog eens met je viool
kunnen spelen?" Vroeg ik dan erg nieuwsgierig, aangezien ik het erg mooi
vond van wat hij had gespeeld. Dan bedenk ik me plots dat het misschien
onbeleefd is om dat te vragen. Blozend kijk ik dan wat de andere kant op.

Ik keek naar der en glimlachte lichtjes. Als ze vraagt of ik wat wil spelen
twijfel ik even. Het was leuk dat iemand mijn muziek mooi vond, maar het kwam altijd
uit mijn gevoelens en zo maakte ik mijn liedjes.
Uhm, oke. Dan sta ik op en pak me viool. Ik kijk er even naar en
begin dan te spelen.

Als hij op staat om zijn viool te nemen, kijk ik hem rustig aan. Dan als hij
begint te spelen, luister ik ernaar met glinsterende oogjes. Mijn staart was
nog steeds uit die broek, wat wel een beetje lastig was. Alleen dat negeer
ik, en mijn aandacht was gericht op zijn muziek. Even wou ik bijna met
het ritme van zijn viool meezingen, maar dat hield ik tegen. Ik vond zijn
muziek erg mooi, en nog steeds blijf ik er rustig naar luisteren.

Langzaam begin ik te spelen en blijf op het zelfde tempo spelen.
Ik was niet van plan heel snel te gaan, want daar had ik geen zin in.
Mijn ogen sluiten zich langzaam terwijl ik mijn arm heen en weer beweeg.
Zelf luisterde ik ook mee met mijn eigen muziek.
Het klonk inderdaad heel vredig, en ik werd er zelf ook rustiger van.
Als ik klaar ben open ik mijn ogen weer en kijk naar Artio.
En wat vond je?

Mijn ogen glinsterden bij het horen van de muziek. Wat opzich al erg hard
opgemerkt kon worden. Hij kon het gewoon erg prachtig, en dat maakte
me dan ook heel rustig. Als hij vraagt wat ik er van vond, kijk ik hem
glimlachend aan. "Het was echt prachtig." Zei ik dan met glinsterende
oogjes. Mijn oren hadden tijdens zijn lied zich naar voren gericht. Een
brede glimlach vormde zich om mijn lippen, pas dan zag ik plots de geest
van die soms irritante Iflimur. Hij fluisterde iets in Ikuto's oor. Steel
haar hart, ze vind je leuk. Fluisterde hij, waarna de geest dan weer
verdwijnt.

Ik kijk even verbaasd als ik een stem hoor die zegt dat ze me leuk vind.
Een kleine blos krijg ik, maar toch grijns ik ook weer.
Dan sprint ik voor haar en kijk haar recht in de ogen aan.
Ik duw me vinger onder haar kin, net als de eerste keer.
Zozo, dus deze jongendame is verliefd op deze jongenman?

Als hij plots mijn kin opheft kijk ik hem echter verbaasd aan. Pas dan hoor
ik zijn vraag. Waardoor ik moest blozen, maar ook kwaad om was. Mijn
ogen richt ik ergens anders op. "IFLIMUR!!! KOM TEVOORSCHIJN!!" Zei ik
erg boos, waardoor deze gewoon vanbinnen zat te lachen. Hoewel ik hem
eigenlijk wel leuk vond, maar dat wilde ik niet toegeven. Het enige wat ik
nu wilde was weglopen, aangezien ik wel wat teleurgesteld was. Wie vond
nu een dakloze leuk? niemand en daar moest ik me bij neerleggen.

Ik keek naar Artio die ineens begin te schreeuwen tegen haar ene vriend.
Ik laat haar kin weer los en ga weer gewoon rechtop staan.
Mijn oortjes en mijn staart waren weer tevoorschijn gekomen. Het
was soms best irritant. Misschien is het ook wel andersom zo, wie weet
zei ik met een klein grijnsje.

Even kijk ik hem aan, maar dan kijk ik gewoon naar de grond. Ik schaamde
me erg diep dankzij Iflimur, pas als ik zijn woorden hoor kijk ik hem weer
aan. Ik wilde wat zeggen, maar dat lukte niet echt. Ook moest ik enkele
tranen tegenhouden, en telkens zat er een vrag in me hoofd. 'Waaom moest
Iflimur dat mij aandoen?' Even zucht ik diep, en kon ik nog steeds niets
zeggen. Nouja Ikuto mocht gewoon niet weten dat ik dakloos was. Ik stond
op en liep naar de slaapkamer van zijn zus. Ik had mijn kleren mee, en ik
deed de broek en blouse uit. Het werd me wat te veel, maar dat wilde ik
niet laten merken. Rustig deed ik mijn eigen kleding weer aan, waarna ik
dan uit de slaapkamer kwam. Het werd ondertussen al donker, en ik was
dan ook wat moe. "Ik denk dat ik maar weer ga." Zei ik dan als ik weer
in de woonkamer kwam.

Ik keek naar der en was verbaasd. Ze schaamde zich door haar actie,
ik snapte het wel. Als ze terug komt kijk ik teleurgesteld, maar probeer
het niet te laten merken. Oh oke, als je dat wilt.. ik hou je niet tegen

Even kijk ik hem aan, maar toch was er 1 kant dat niet wilde weggaan.
Even stap ik naar hem toe, en geef ik een kus op zijn wang. "Het spijt
me." Zei ik alleen maar, waarna ik dan naar buiten loop. Mijn ogen had
ik nog even op zijn huis gericht, maar dan liep ik gewoon weg. Niet zo
heel veel later kwam ik bij de boom waar ik altijd in sliep. Ik zuchtte
even, en sprong dan de boom in. Mijn ogen sluit ik dan even, en ik leg
me dan neer. Iflimur kwam tevoorschijn, en hij verontschuldigde zich.
Ookal wist ik dat hij het niet zo bedoelde, toch negeer ik hem gewoon.
Ik was boos op hem en dat snapte hij dan ook, maar toch kon ik niet
lang boos op hem blijven. Hij verdween weer, en zorgde ervoor dat ik
het warm had. En dat ik zonder probleem kon gaan slapen.

Als ze me een kus geeft ben ik even verbaasd, maar als ze zich omdraait glimlach ik.
Als ze weg is doe ik de deur dicht en zucht. Yoru, wat moet ik nou?
Ik leg me hand tegen me hoofd en schud me hoofd even. Dan loop ik
naar me eigen kamer en ga op me bed liggen.

Rustig viel ik in de boom inslaap, en was ik wel blij dat Iflimur mij warm
hield. Ik lag daar net als een kat in de boom, en mijn staart hing dan ook
naar beneden. Ik was in dromenland gekomen, en ik droomde over vele
dingen die de laatste tijden gebeurd waren. Ook wist ik dat mijn familie
om me gaf, maar dat ze liever wilde dat ik een goede toekomst had. Alleen
kon ik hun wensen niet naleven, en was ik nog steeds een dakloze. Mijn
droom was kalm en vredig, ook kon je dat merken aan me dat ik erg
vredig sliep.

Dan sta ik van op van mijn bed en doe me pyjama aan en loop naar de badkamer.
Ik had geen zin om te eten, en het was toch al laat. Ik poetste me tanden,
en ging weer naar me kamer toe. Daar plofte ik op bed neer en viel in slaap.

Plots schrik ik wakker, en kijk ik wat rond. De straten waren leeg en donker,
maar toch was ik wel veilig. Dan kijk ik wat naar de hemel, en begin ik rustig
een lied te zingen. Het lied ging zelf over mijn gevoelens, en als ik dat lied
zong werd ik er vaak rustiger van. Maar toch voelde ik me anders, zeg maar
vele fijner dan normaal. Een gevoel dat eigenlijk nooit echt had, maar dan
schud ik gewoon het hoofd en zing ik rustig verder. Mijn stem vliegt mee met
de wind.

Ikuto.


Ineens schrik ik wakker, het was nog nacht maar waarvan ik wakker
werd wist ik niet. Er was iets buiten, zo'n gevoel had ik.
Dus stond ik op en deed me normale kleding weer aan.
Langzaam en stil ging ik naar buiten en keek om me heen. Het was
rustig en ik zag niemand. Ik besloot om een stukje te gaan wandelen.

Mijn ogen had ik nog steeds gesloten, en ik zong gewoon verder. Het was erg stil op de
straat, en deze werd dan gevuld met een lied. Gelukkig kon ik rustig zingen, en zorgde
Iflimur voor mijn veiligheid. Want als er iets zou gebeuren, en hij merkt het op dan zal
hij wel tevoorschijn komen.

Ikuto.


Ineens hoor ik een stem en loop ik in de richting.
Als ik aankom zie ik Artio in een boom zitten en glimlach.
Ik wacht netjes tot ze uitgezongen is.
Klinkt goed hoor

Als ik na een tijdje klaar ben, kijk ik wat geschrokken naar beneden als ik zijn stem
hoor. Waardoor ik dan bijna uit de boom viel, maar me net nog kon tegenhouden. Ik
spring voorzichtig uit de boom, waarna ik hem blozend aankijk. "Dankje." Zei ik dan
ook blozend, maar dan kijk ik heel even de andere kant op. Ik geeuwde heel even,
maar dat probeerde ik wat te onderdrukken.

Ikuto.

Ik keek naar der. Slaap jij altijd in een boom? Niet dat het erg
is hoor maar je kon ook bij mij blijven. Ik grijns een klein beetje
en kijk dan naar haar oortjes die een beetje naar achter staan.
Het zag er wel schattig uit.

"Ja, ik uhm heb altijd buiten geslapen." Zei ik dan tegen hem, waarna ze
hem dan rustig aankijkt. Als hij zei dat ik ook bij hem mocht blijven
slapen, word ik echter vuurrood. Nouja ik was het niet echt gewoon dat
iemand zoiets zei. Toch wist ik niet wat ik zou kunnen doen, en daar
was ik dan ook wat bang voor. En vooral als Iflimur me zit te pesten,
waar hij in de buurt is.

Ikuto.

Ik keek even verbaasd naar haar toen ze dat zei, maar gaf
er voorderest geen antwoord op.
Ik draaide me om met me rug naar haar toe.
Mijn blik valt op de lucht en gelukkig zag het er niet
zo slecht uit als gister. Heb je misschien zin om
iets te doen?

"Ja is goed." Zeg ik dan met een glimlach, en ik kijk hem dan ook
vriendelijk aan. Alleen hoopte ik niet dat Iflimur me weer zou gaan
pesten, om Ikuto aan te moedigen. Even zucht ik wat diep, waarna
ik dan wat om me heen kijk.

Ikuto.

Misschien een filmpje pakken? Het is niet echt
mooi weer om naar het strand te gaan ofzo.
Dan draai ik me om naar haar en kijk haar aan.
Ik wacht op haar reactie/antwoord.