In the Middle of the Night

Het is rond middennacht ik lig het de hotelkamer. Ik deel samen met
Joker een bed, wat niet bijzonder is want we zijn als broer en zus voor
elkaar. Hij heeft een arm om me heen liggen en slaapt al lang, vreemd
genoeg snurkt hij niet, maar je hoort wel zijn rustige ademhaling. Het
me maar niet om in slaap te vallen en ik ben ook echt klaar wakker.

Na een tijdje besluit ik maar om een nachtwandeling te maken, daarna
zal het me toch wel lukken om weer in slaap te vallen? Ik schuif in
ieder geval Joker zijn arm aan de kant en stap het bed. Uit mijn tas pak
ik een skinny jeans en doe die aan. Mijn nachtjapon houd ik gewoon
aan. Ik verwacht toch niet om veel mensen tegen te komen. Ik doe
ook nog mijn witte laarzen en aan pak mijn beige kleurige jas, die tot
mijn knieeen komt. Ik doe mijn jas dicht en loopt dan de kamer uit.

Eenmaal buiten kijk ik eens goed om me heen, bepalend waar ik naar
toe zou gaan. Ik begin gewoon maar te lopen en uiteindelijk kom ik op
een pleintje met een fontein te recht. Ik ga op de ran van de fontein
zitten en kijk naar de sterrenlucht boven me. Doordat er op het pleintje
maar weinig verlichting is kan ik de sterrren goed zien.

Aya liep als wolf rond, maar ze was wat aan haar poot gewond.
Ze had namelijk in een val gelopen, en ze liep dan ook erg
mank. Haar ogen had ze op de omgeving gericht, en ze liep dan
het enorme bos uit. Rustig liep ze door de straten, en stopte ze
een paar keren.

Haar bebloede poot likte ze even, en ze ging dan gewoon weer
verder. Ze liet een luide huil horen, en deze was al van heel ver
hoorbaar. Ze merkte ook dat de sterren er mooi bij zaten in de
hemel. Hoewel de volle maan er ook was, en dat betekende dat
haar krachten nog sterker werden. Ze zuchtte heel even, en ze
zette haar stappen verder.

Niet zo heel veel later kwam ze bij een pleintje, en rook ze een
mens in de buurt. Ze had honger en ze merkt dan een meisje op.
Toch zou ze niet aanvallen omwille van haar gewonde poot, en ze
loopt dan gewoon weer verder. Totdat ze bij de fontein kwam, om
wat te drinken en toch hield ze het meisje in de gaten. Haar vacht
was zo blauw als de nacht(zie plaatje)

Ik zit al een tijdje op de fontein als ik in de verte een huil hoor. Ik kijk
naar de richting waar het vandaan kwam en bedenk met dat het een
wolf geweest moest zijn. Ik glimlach, omdat ik er wel even van schrok.
Ik begin ondertussen al iets moeier te worden, maar ik vind het hier
fijn en besluit dus om hier nog even te blijven zitten.

Ik draai mijn hoofd weer van de lucht af als ik voetstappen hoor. Ik
zie een prachtige wolf staan, met dezelfde kleur vacht als de donkere
sterrenlucht. Ik weet zeker dat als ze zou kunnen vliegen, niet op
zou vallen tussen de sterren.

Ik bekijk hoe de wolf begint te drinken en zie dan haar gewonde poot.
Ik wil gelijk op staan, maar bedenk me dan dat ze me misschien wel
aan zou vallen. Dus sta ik heel voorzichtig op en ga op mijn hurken,
een stukje van de wolf af, zitten. Ik tover wat verband in mijn hand te
voorschijn.

Vroeger had ik veel les gehad in het verzorgen van dieren. In het
koningrijk waar ik vandaan kom, waren dieren altijd heen belangrijk.
Daarom weet ik ook hoe ik er mee om moet gaan. Toch straalt deze
wolf iets uit, iets wat haar niet helemaal natuurlijk maakt.

Na een lange tijd stop ik met drinken, en merk ik dat het meisje
gehurkt neerzat. Mijn ogen hield ik op de hare gericht, en dan
kijk ik heel even naar mijn poot. Rustig ga ik me neerzetten, en
vluchtig kijk ik om me heen. Toch merkte ik dat ze plots verband
toverde, en dat verbaasde me heel even.

Natuurlijk blijf ik gewoon zitten, en zucht ik heel even. Ik was moe
van het manken, en ik had pijn. Ook had ik erg veel honger, en kon
ik zo een hele mens op. Dan sta ik gewoon op, en stap ik naar haar
toe. Ik kijk haar aan, en ik snuffel wat aan haar. Heb geen bang
ik doe niks, tenzij je iets slechts van zin bent. Melde ik in haar
gedachten.

Rustig ga ik me recht voor haar neus neerzetten, en ik kijk haar
gewoon aan. Ik merkte net dat je kan toveren, en verband hebt
laten tevoorschijn komen. Zou je mijn poot kunnen verzorgen? Ik
heb er erg veel last van. Vertelde ik dan rustig aan haar, en ook
was het deels een vraag.

Ik zit al een tijdje zo als de wolf stopt met drinken. Ze kijkt me aan en
ik kijk haar ook aan, zonder dat ik een beweging maak. Ik kijk hoe de
wolf op staat en naar me toe komt. Ik steek mijn hand naar haar uit en
laat haar snuffelen. Ik aai haar nog niet en iets anders in die richting doe
ik ook nog niet. Ik moet eerst haar vertrouwen zien te winnen.

Ik kijk de wolf verbaasd aan als ik een stem in mijn hoofd hoor. Een
stem waarvan ik weet dat het van de wolf af komt. Ik knik als reactie.
Ik had al verwacht dat de wolf niks zou doen, maar toch deed ik
voorzichtig en oplettend. Je weet het maar nooit.

Als ik voor de tweede keer haar stem in mijn hoofd hoor, glimlach ik.
Het was ook mijn bedoeling om haar poot te verzorgen en ik ben blij
dat ze er om vraagt. Natuurlijk wil ik dat doen.. Zeg ik zachtjes
en sta op om naast haar gewonde poot weer te gaan zitten. Ik tover
wat spul te voorschijn waarmee ik eerst de wond schoon maak. Dit doe
ik heel voorzichtig, zodat ik haar geen pijn doe. Na een tijdje ben ik
klaar met haar poot en sta weer op. In een paar dagen zou het
helemaal genezen moeten zijn. Vertel ik haar met een glimlach.

Mijn ogen blijven gericht op haar, als ze naar me toe komt.
Dan kijk ik hoe ze mijn poot verzorgd, en toch hou ik de buurt
in de gaten. Dit deed ik eerder om te voorkomen, dat er een
jager in de buurt was. Wat meestal zo kon zijn, en deze me
dan ook nooit met rust zouden laten.

Ik zuchtte heel diep, en mijn blik richt ik weer op haar. Wat
is je naam eigenlijk? Vroeg ik dan vriendelijk aan haar, en
mijn blik straalde dat dan ook uit. Als ze dan vertelt dat het
over een paar dagen zou moeten genezen, knik ik vriendelijk
en ik blijf gewoon rustig zitten.

Niet veel later kijk ik haar aan, en gaap ik heel even. Ja ik was
nogal moe van de lange tocht die ik gemaakt had met mijn
gewonde poot. Toch blijf ik gewoon zitten, en kijk ik haar aan.
Geduldig wacht ik tot ze mijn vraag zou beantwoorden, en ik
dan ook vervolgens mijn naam kon vertellen.

Terwijl ik bezig ben met het verzorgen van haar poot, hoor ik weer haar
stem in mijn hoofd. Ik glimlach, want het geeft een best raar gevoel.
Me naam is Summer. Zeg ik glimlachend en wikkel op dit moment
het verband er om heen. Als ik klaar ben vertel ik hoe lang het duurt
voordat het genezen is. Het verband verdwijnt trouwens vanzelf.
Zeg ik er nog achter aan.

Ik kijk ga weer op de fontein zitten en kijk naar de wolf, die nu haar
mond open doet en gaapt. Wat is trouwens jouw naam? Vraag ik
terug en glimlach vriendelijk naar haar.

Rustig kijk ik haar aan, en normaal zou ik niet zo vriendelijk doen.
Maar omdat ze mijn poot verzorgde, deed ik wel zo. Eigenlijk ben
ik een demon, en dood ik veel mensen maar nu was ik wel te moe.
Mijn ogen had ik weer op die van haar gericht, en ik blijf haar zo
aankijken. Echt dankje voor mijn poot. Zei ik dan erg rustig,
en ik kijk haar nog steeds aan.

Als ze haar naam zegt, kijk ik haar met dezelfde rustige blik aan.
Ik ben aya. Vertel ik dan erg rustig tegen haar, en mijn ogen
richt ik heel even op de buurt. Dan kijk ik om en merk ik dat het
nog een lange eind stappen is om naar huis te gaan. Zou het soms
mogelijk zijn om de nacht bij jou door te brengen? Vroeg ik dan
nieuwsgierig aan haar, maar toch zou ik haar wel verwittigen dat ik
ook een mens ben. Maar je moet dan wel niet schrikken als je de
volgende ochtend dan zou opstaan. Zei ik er nog vlug bij, in de
hoop dat ik de nacht bij haar kon door brengen.