Freezing the Rain

Het valt me op dat Aya me weer bekijkt, maar ook deze keer besteed
ik er geen aandacht aan. Van mijn mag ze me zo vaak bekijken als ze
wilt, mij val je er niet lastig mee. Ondertussen komt ze dichterbij met
haar gezicht, zo dichtbij dat onze neuzen elkaar aan raken. Gelijk doet
ze een stap naar achteren en op het zelfde moment draai ik mijn hoofd
van haar af. Ik ben niet gewend aan aanraking en ik ben er ook niet
zo dol op.

Ik kijk Aya weer aan, als ze haar vraag stelt. Ze is dan al naar me
toe gedraaid en dus zie ik alleen haar slanke rug met haar blauwe
haren. Ik wachtte op jou.. Zeg ik kortaf en zie dan dat Aya al
begint te lopen. Ik loop maar achter haar aan, want ik ben nog steeds
van plan om informatie van haar los te krijgen.

Terwijl Aya nog voor me loopt, zie ik dat haar los doet, door heel simpel
haar linten te laten verdwijnen. Het valt nu nog meer op hoe lang haar
haar wel niet is. Vlak nadat ze de linten had laten verdwijnen, staat ze
stil en draait ze zich naar haar om. Ik kijk haar koeltjes aan en merk dan
een plotselinge windvlaag op. Door die windvlaag waait mijn lange jas
een stukje om hoog, maar bij Aya haar rok gebeurd het zelfde. Omdat ik
een stukje van haar af sta, zie ik gelijk het hele totaal plaatje.

Ik doe wat stappen naar haar toe en leg mijn hand onder haar kin.
Een tip.. Draag ondergoed er zijn mannen die je kunnen aanvallen,
ook al denk ik niet dat ze het overleven als ze dat doen. Ik laat na
deze rustige woorden haar kin weer los en loop dan door. Nog steeds de
koude omgeving met me mee nemend.

Rustig kijk ik hem aan als hij naar me kwam, en ik had zijn andere
woorden niet gehoord. Mijn blik blijft gewoon kil, en als hij me dan
nadert kijk ik hem gewoon zo aan. Pas dan kijk ik hem doordringend
aan, na het luisteren van zijn woorden. "Helaas ben ik niet echt een
mens, dus ik draag geen ondergoed. En wat die mannen betreft
die kunnen nog niet eens in mijn buurt komen." Zei ik dan terwijl ik
gewoon verder stap, en ik dan naast hem stap.

Toch zou ik nooit mensen dingen dragen, nouja alleen de kleding die
ik nu aan heb. Mijn ogen had ik heel even op de omgeving gericht,
maar dan stap ik ongeïnteresseerd verder. Het was hier rustig, en
dat haatte ik. Het liefste hoorde ik pijn en al dat soort dingen, dat
maakte me dan ook erg gelukkig. Mijn handen waren erg ontspannen
naast mijn lichaam, en ook mijn houding was kalm.

Als er dan enkele mannen naar ons toe kwamen, kijk ik hen amper
aan. Het waren dus gewoon mensen, en ik stap gewoon rustig verder.
Pas dan als er één van hen mij wilt aanraken, kijk ik deze aan met
een erg dodelijke blik. Deze grijnsde naar me, en gaf een kusgebaar.
Wat ik dus duidelijk niet pikte, en met een beweging van mijn hand
raakte deze onderkoeld. Ook was hij van ijs geworden, en ik liet hem
dan ontploffen.

Vervolgens stap ik gewoon door, en ik kijk dan weer met diezelfde blik
als eerder. Dan kijk ik heel even naar Shino, en ik vroeg me toch wel
af waarom hij zo opeens mee wilde. "Zeg nu ga je eens eerlijk zijn. Wat
is de echte reden dat je toestemt om chaos te maken." Zei ik dan en ik
kijk hem dan doordringend aan in de ogen.

Ik weet dat ze gelijk heeft, want ze straalt iets machtigs uit. Iets wat
laten merken dat ze niet een doorsnee demon is en dat ze inderdaad
iedereen kan vermoorden die ze wilt, tenminste.. Bijna iedereen. Ik
denk niet dat ze mij makkelijk om krijgt, als het haar al lukt.

We zijn nog geen eens zo heel veel verder als er een groepje mannen
op ons af komt. Er hangt een duidelijke dranklucht om hun heen, wat
duidelijk maakt dat ze net uit een cafetje komen. Ik negeer ze rustig,
want mij vallen ze niet lastig.

Ik zie een van de mannen Aya aan raken, die daarop de man dodelijk
aan kijkt. Omdat hij zo dronken is, lukt het hem waarschijnlijk niet om
te beseffen dat hij met vuur aan het spelen is. Ik zie hem Aya een
luchtkus geven en even later ligt hij zoals verwacht in stukjes op de
grond. Ik zie de andere mannen bang weg rennen en ik hoor hun gegil
dat de straten vult.

Ik ben al weer verder gegaan met lopen als ik Aya haar stem hoor,
ik kijk haar koeltjes aan. Het verbaasd me niet dat ze me al door heeft
en daarom ben ik nu alleen maar meer van plan om het nog voorzichtiger
aan te pakken. Simpel.. Er is een grote kans dat jij informatie hebt
die ik nodig kan hebben, maar er is een grotere kans dat je me verraad..
Mijn stem is net zo rustig als mijn houding en ik loop rustig door, niet op
haar reactie wachtend.

Er loopt een groepje jongeren langs die ons grijnsend aan kijkt. Ik rol
even met mijn ogen en laat ze gelijk allemaal bevriezen, natuurlijk gebruik
ik daarvoor ijs dat nooit zal smelten.

Rustig luister ik naar zijn woorden, en dan kijk ik hem heel
even in de ogen aan. "Wie zegt dat ik je zal verraden en aan
wie zou ik je dan moeten verraden?" Zei ik dan erg kalm, en
ik plaats even een vinger onder zijn kin. Ik grijns heel even,
en dan laat ik hem gewoon weer los.

Mijn ogen had ik dan heel even op de omgeving gericht, en
ik zette dan mijn passen weer verder. Toch kon het me niet
schelen, dat er demonen waren die mij begluurde. Aangezien
die toch snel in stukken worden gebracht. Dan zag ik plots
een dienaar van onze god, en deze negeer ik dan gewoon. Ik
kijk echter even om naar Shino, en dan sta ik een eindje verder
weer stil.

Toch hield ik de dienaar van de god in de gaten, deze zocht iets
maar wat wist ik niet. Verbaasd blijf ik naar hem kijken, maar
dan richt ik mijn aandacht ergens anders op. Ik stond nu in een
sexy houding, maar dat deed ik onopgemerkt.

Omdat de plannen die ik heb, niet iedereen mee eens zijn.. Zeker
niet persoontjes die trouw zijn aan een bepaald persoon.. Zeg ik
en vertel zo precies genoeg, maar niet de details. Ik had namelijk al
de diener van onze duistergod opgemerkt. Ik grijns vluchtig, maar die
grijns is weer heel snel verdwenen. Zo snel dat Aya hem waarschijnlijk
geen eens gezien heeft.

Ik blijf de dienaar van de god rustig aan kijken en val hem niet aan,
dat zou namelijk te veel op vallen. Ik dacht al dat de Duistergod niet
zo dom zou zijn om mijn onbewaakt te laten, maar het kan ook zijn
dat deze bediende Aya in de gaten moet houden. Misschien is ze wel
minder onschuldig dan ze nu lijkt..

Bij die gedachtes kijk ik Aya weer aan en zie haar erg sexy pose. Ik
loop naar haar toe en leg mijn armen om haar heen. Kom je nog?
Vraag ik en laat haar dan weer weg. Ik loop rustig langs haar heen,
richting het centrum van Aglesia.

Ik kijk hem rustig aan als hij dat zegt, en dan knik ik heel even.
"Dan ben ik niet de enige met plannen." Zei ik dan zachtjes tegen
hem, en ik hield de dienaar in de gaten. Ik wist wel wat hij kwam
doen, hij moest me waarschijnlijk komen halen van onze god. Toch
zou ik niet meegaan met de dienaar, aangezien ik onze god haat.

Dan kijk ik gewoon weer naar Shino, en grijns ik even kort. Mijn
ogen hadden een gemene blik, en ik had eigenlijk zin om die man
te gaan doden. Die dienaar was dan ook de trouwste van onze god,
en dat maakte het dan ook nog leuker. Ook zou niemand kunnen
achterhalen wie hem gedood zou kunnen hebben. Hoewel ik me op
dit moment braaf gedraag, ookal had ik het om braaf te zijn.

Als hij zijn armen om me heen legt, kijk ik hem verbaasd aan. Toch
doe ik hem niks, en blijf ik toch wel verbaad kijken. Dan als hij me
weer loslaat, volg ik hem met mijn blik. "Ja ik kom." Zei ik dan erg
rustig tegen hem, en ik ga dan gewoon naast hem lopen.

Toch ben ik niet van plan om mijn plannen met jou te delen.. En
zeker nu niet. Even laat ik mijn ogen af glijden naar die bediende,
maar ik besluit om hem maar te gaan negeren. Ik moet gewoon op
blijven letten met wat ik zeg, maar dat deed ik toch al en dat is dus
niet zo'een groot verschil.

Op het moment dat ik mijn armen om Aya heen legde, zag ik haar
verbaasde blik. Iets wat me plezierde, want ik had de indruk gekregen
dat Aya een persoon was die niet snel zulke emotie's zou laten zien.
En het feit dat het me dan toch gelukt is, is erg plezierig.

Op het moment dat ze weer naast me loopt, kijk ik haar met een koele
blik aan. De koelste blik die ik haar tot nu toe geven heb. Waarom
was je net verbaasd? Mijn stem klinkt wel vriendelijk, nee.. Niet echt
vriendelijk eerlijk gezegd, eerder geplezierd, geamuseerd.

"Ik vertel ook niet wat ik van plan ben." Zei ik dan tegen hem, en
ik stap dan gewoon weer verder. Dan kijk ik naar de bediende, en
merk dat die naar me toe komt. Mijn hand plaats ik op mijn rug,
waardoor ik dan mijn klauwen liet te voorschijn komen. Als deze
plots tegen me begint te roepen kijk ik hem enkel aan.

Dan kijk ik naar Shino terwijl ik zijn vraag hoorde, en toch blijf ik
de dienaar in het oog houden. "Dat vertel ik je niet." Zei ik enkel
en ik merkte dat de dienaar nog steeds zijn mond niet hield. Dan
kijk ik deze aan, en haal ik uit met mijn klauwen. De man had een
litteken in de hals, en ik likte het bloed van mijn klauwen af.

Niet veel later stap ik gewoon weer verder, en doe ik alsof er niets
aan de hand is. Mijn ogen hield ik voor me gericht, en toch blijf ik
wachten op Shino. Eerder omdat ik eigenlijk wel zijn plannen wilde
weten, en ik zou er hoe dan ook achter komen.

Ik grijns als ik merk dat de bediende begint roepen. Ik verwachtte
eigenlijk dat hij mijn naam zou gaan roepen, in plaats van die van Aya.
Blijkbaar is ze ook geen liefje van de duistergod. De bediende blijft
maar roepen en Aya negeert hem droog, net zoals ik.

Als Aya mijn vraag niet wilt beantwoorden, wil vragen waarom niet,
maar ze haalt eerst uit naar de bediende die natuurlijk gelijk begint
te bloeden. Ik maak een handgebaar en de bediende is gelijk bevroren
en het ijs maakt de sporen van zijn wonden ontzichtbaar. Ik wil
namelijk niet dat de duistergod nog oplettender wordt dan hij al is.

Ik richt mijn aandacht weer op Aya en pak haar hand ook vast. Ik trek
haar zo naar me toe en plaats mijn vrije hand onder haar kin en til die
een beetje omhoog. Mijn hand die hare vast heeft, klemt zich stevig om
haar pols, zodat ze niet makkelijk weg zou kunnen lopen. Waarom
wil je me vraag niet beantwoorden? Vraag ik en breng haar gezicht
nog iets dichter naar de mijne.

Als hij me plots bij mijn hand vast neemt, kijk ik hem aan. Dan merk
ik dat hij mijn pols stevig vast neemt, waardoor ik deze niet los kan
krijgen. Dan zucht ik even, en kijk ik hem aan in de ogen. "Omdat
ik daar geen zin in heb." Ze ik dan erg kalm en beheerst, maar toch
probeer ik me niet los te trekken.

Dan merk ik dat hij mijn gezicht dicht bij de zijne doet, en toch blijf ik
gewoon erg kalm. Mij maakte het niet uit wat hij van plan was, en het
kon me ook niet schelen. Dan wend ik mijn blik gewoon af, en kijk ik
naar de bevroren bediende. Niet dat het me verbaasde, maar toch
vond ik het best geinig. "Waarom wil jij weten dat ik verbaasd was?"
Zei ik dan emotieloos, en ik richt weer mijn ogen op de zijne.

Ik merk dat ze geen eens probeert haar handen los te krijgen. Dat
maakt het voor mijn alleen maar makkelijker. Even zie ik haar blik af
dwalen naar achter me, waar de bediende op de grond ligt. Ik gok dat
ze ook even naar de bediende kijkt.

Als Aya haar blik weer op mijn ogen richt, stelt ze haar vraag. Nou..
Je lijkt me niet echt iemand die snel haar emotie's zal laten zien,
daarom vroeg ik me af waarom je zo verbaasd was. Zeg ik bijna
kil en laat haar weer los. Ik doe een stap naar achter en kijk even om
me heen. Ik zie een groepje bejaarden en een blik op hun, laat ze al
letterlijk bevriezen. Ik kijk met dezelfde blik naar Aya, maar ik zorg er
natuurlijk voor dat ik haar niet bevries. Maar de omgeving om haar,
is nu wel helemaal bevroren.

Ik steek mijn handen simpel in mijn broekzakken en begin weer richting
het centrum te lopen. Het maakt me niet meer echt uit of Aya me zal
volgen, maar ik verwacht dat ze dat wel zou doen. We zouden samen nog
choas gaan maken..

Rustig kijk ik hem aan, en luister ik naar zijn woorden. "Normaal
toon ik ze nooit, maar ik was alleen een tikkeltje verbaasd dat jij
agh laat gewoon vallen." Zei ik dan en ik merk dat hij me loslaat,
en dan volg ik even zijn blik als hij dan bejaarden bevriest. En
ook kijk ik om me heen, en dan weer naar hem.

Als hij dan weg stapt richting het centrum, stap ik even naar de
bediende. Ik laat deze plots ontploffen, en dan ren ik vlug naar
Shino toe. Even kijk ik hem aan, en dan nar mijn pols die hij net
vast had. Ja, hij gaf me een herinnering aan onze god, die juist
hetzelfde had gedaan. Alleen had de god me erg veel last bezorgd
in mijn pols.

Ik bal plots mijn hand in een vuist, en ik kijk voor me uit. Even raakte
mijn hand die van Shino, maar daar let ik niet op. Dat kon me op dit
moment niet schelen, en ik dacht de heletijd aan chaos en het doden
van onze god. Ja, ik haatte hem en had hem liever dood dan levend,
maar alleen zocht ik anderen die hem ook dood wilden.

Niet veel later kijk ik om me heen, en richt dan mijn aandacht op
Shino. Toch toonde ik dit keer geen emoties, en er was wel woede en
wraak af te lezen in mijn ogen. Als hij ernaar zou vragen, dan zal ik
het misschien vertellen. Maar zolang dat niet gebeurd, hou ik gewoon
mijn mond daarover.

Nog voordat Aya weer naast me komt lopen, hoor ik het gerinkel van
ijs op straatstenen achter me. Waarschijnlijk heeft ze de bejaarden of
de bediende laten barsten of misschien wel allebei, maar ik neem de
moeite niet om te kijken wat ze nou precies gedaan heeft.

Op het moment dat Aya weer naast me loopt, zie ik dat ze naar haar
pols kijkt. Ik heb haar niet al te stevig vast gehouden, zodat ze geen
wonden er aan heeft over gehouden, maar de pols ziet er wel pijnlijk
rood uit. Zodra ze haar hand tot een vuist balt, kijk ik net zoals haar
weer voor me uit.

Ik kijk naar haar en haar gezicht is emotieloos, maar de blik in haar
ogen is duidelijk kwaad en wraakzuchtig. Ben je boos omdat ik je
polsje pijn hebt gedaan? Vraag ik en blijf stil staan, wachtend op
haar antwoord.

Ik kijk nog steeds met dezelfde blik voor me uit, en dan zucht ik heel
even bij het horen van zijn woorden. "Nee, ik ben niet boos op jou,
maar op iemand anders die ik liever dood wil dan levend." Zei ik dan
emotieloos, en ik stap dan gewoon verder. Even kijk ik om naar Shino
die net was blijven stilstaan.

Toch blijf ik gewoon door stappen, en ik kijk dan naar de grond. Verder
zou ik niets vertellen over wie ik dood wil, maar daar zou hij ooit wel
achter komen. Als ik vind dat het tijd is om het te vertellen, maar nu
hou ik gewoon nog mijn mond. Natuurlijk zal ik wel op hem wachten tot
dat hij weer naast me loopt ofzo. Mijn ogen richt ik dan even naar achter,
om te zien of hij wel volgt.

Dan sta ik stil en wacht ik gewoon weer op hem, en dan zal ik wel tegen
hem zeggen dat hij me aan iemand deed denken. Dat ook mijn pols zo
vastnam. Hoewel ik ook wel wilde zeggen dat ik onze domme god dood
wou hebben.

Wat toevallig.. Ik heb ook zo'een persoon. Reageer ik op haar
woorden en denk er even over na. Want ik wil zeker weten onze duistergod
dood hebben, maar ik vraag me af aan wie Aya zo een hekel heeft. Terwijl
ik er over na denk, merk ik dat Aya door loopt en ik besluit maar om haar
voorbeeld op te volgen.

Mijn looptempo is relaxed en daarom duurt het een paar secondes voordat
ik weer naast haar loop. Toch duurt het niet al te lang, iets wat onder andere
komt doordat Aya gestopt is met lopen. Op het moment dat ik naast haar
loop, kijk ik haar nog steeds met dezelfde blik aan. Wie is de persoon
waar je het over had? Vraag ik dan toch maar, want ik wil het weten.
Straks haat ze onze god ook en dan kan ze me mooi helpen met mijn plan.

Ik loop ondertussen door, terwijl ik op haar antwoord wacht. Eerlijk gezegd
verwacht ik niet dat ze echt antwoord zou geven op mijn vraag, maar je
weet maar nooit. Misschien vertrouwd ze me wel genoeg om me te vertellen
wie die persoon is of het is helemaal geen groot geheim dat ze die bepaalde
persoon dood wilt hebben en verteld ze het iedereen. Het zijn allemaal opties
en ik ben dan ook wel nieuwsierig naar haar reactie.

Ik kijk gewoon even rustig om me heen, en dan richt ik heel even mijn
aandacht op Shino. Mijn ogen stonden emotieloos, als hij dan dichter
komt grijns ik even. Toch blijf ik emotieloos kijken, en dan richt ik mijn
ogen wat op de hemel. Rustig luister ik dan wat naar zijn woorden, en
ik grijns nog breder.

Mijn mond bracht ik naar zijn oor, en ik had mijn vinger onder zijn kin
geplaatst. "De G-O-D." Fluisterde ik heel zachtjes, en ik gaf een likje
in zijn nek. Dan stap ik gewoon breed grijnzend weer verder, en ik kijk
dan om naar hem. Toch wacht ik deze keer niet, en moet hij me maar
kunnen bijhouden.

Ook had ik nog meer zin om chaos te maken, maar dan meer in de
onderwereld zelf. Aangezien ik gewoon een gemene wolf ben, en ik
alles zou doen om mijn zin te krijgen. Ookal was het de god of iemand
anders doden. Alleen was de god sterk, nouja hij had een zwak voor me.
Geen idee waarom maar daarom haatte ik hem dan ook. Ik had totaal
geen interesse in hem, en dat begreep de god niet eens.

Dan kijk ik om zodat ik kan zien dat Shino me wel volgt, en nu blijf ik
dan toch gewoon rustig wachten op hem. Eigenlijk wilde ik zijn reactie
weten over wat ik zei, en over de lik die ik hem gegeven had. Ik grijnsde
weer terwijl ik even mijn hoofd schudde.

Mijn woorden laten haar grijnsen, ook al blijft de blik in haar ogen duidelijk
emotieloos. Ik vraag me nog steeds af wie ze zo graag dood wilt hebben
en ik blijft stil staan als ze haar mond naar mijn oor te brengt. En het zijn
haar woorden die er voor zorgen dat mijn blik helemaal emotieloos wordt
en dat ik niet weet hoe ik moet reageren. Misschien vind ik daarom haar
likje geen eens zo erg.

Als ik weer begin te lopen, is Aya al voor gelopen. Ik loop naar haar toe
en zij blijft stil staan. Ik pak haar arm en duw haar zo tegen een muur. Ik
plaats mijn vrije hand naast haar hoofd, tegen diezelfde muur aan. Ik kijk
haar met een doordringende en koele blik aan. Jij en ik moeten maar
eens samen plannen maken.. Zeg ik bijna kil en ben nog niet van plan
om haar los te laten.

Nu ik iemand gevonden heeft die net zo een hekel heeft aan de duistergod
als ik, ben ik niet van plan om haar te laten gaan. Nu moet en zal ze samen
met mij gaan werken of ze het wilt of niet. Ik weet dat ik genoeg macht heb
om haar te dwingen en ik zal dat ook doen als ze weigert om samen te werken.

Als hij me plots vast neemt bij mijn arm, en me tegen de muur duwt
kijk ik hem gewoon emotieloos aan. Ik grijns breed bij het horen van
zijn woorden, en dan plaats ik mijn vrije hand tegen zijn wang aan.
"Zo zo dus jij wilt hem ook dood." Zei ik dan wat spottend, en ook erg
emotieloos. Iets van binnen maakte me gelukkig, maar dat liet ik niet
aan hem merken.

"Wel dan komt dat goed uit, want ik zoek namelijk demonen die het
tegen hem willen opnemen." Zei ik erg kalm tegen hem, en ik bracht
mijn mond naar zijn oor toe. "Hij heeft een zwak voor me, en dan kan
jij hem gemakkelijk aan." Fluisterde ik in zijn oor, en alweer gaf ik hem
een lik. Mijn houding was ondertussen sexy, uitdagend en verleidelijk.
Maar toch hield ik me in om niet te flirten met hem.

Hoewel hij er echt goed uit zag, maar dat liet ik niet merken. Mijn blik
blijft nog steeds emotieloos, en dan kijk ik hem diep in de ogen aan.
Toch hield ik hem in het oog, en mijn been plaats ik even tussen de
zijn. Dat was dan omdat ik hem wat uitdaagde, en mijn houding was
nog steeds hetzelfde als net.

Ik negeer het feit dat ze haar hand tegen me wang aan legt, het gaat
me er nu om dat ze dezelfde plannen heeft als ik. Ook negeer het
spottende toontje in haar stem. Ik heb geen zin om daar aandacht
aan te besteden.

Ik luister naar haar volgende woorden en mijn blik wordt koel als ze
zegt dat ze meerdere demonnen zoekt. Ik weiger om er meerdere
demonnen te gebruiken.. Dat valt te veel op en dan hebben we
minder kans om te slagen. Zeg ik beslist en als ze het hier niet
mee eens is, tja.. Dan zal ik geen samenwerking mogelijk te zijn. Ik
heb namelijk al een heel plan in mijn hoofd en als daar niet in mee
wilt werken. Dan zal ik haar moeten vermoorden, omdat ze anders
te veel informatie weet.

Ik luister geinterreseerd naar de woorden die ze in mijn oor fluisterd
en til met mijn vrije hand haar kin op. Dat is ook precies de
bedoeling.. Je moet met hem gaan flirten, zodat ik hem op een
onbewaakt moment kan vermoorden.

Ik merk dat ze me diep in de ogen aan kijkt en doe even hetzelfde.
Gelijk houden haar nachtkleurige ogen mijn aandacht vast. Ik voel
dat ze haar been tegen de mijne plaats, maar mijn reactie daar op
is dat mijn blik dodelijk wordt en dat de omgeving gelijk te begint
bevriesen. Ik ga dit spelletje niet mee spelen..

"Goed ik zal met hem flirten, op 1 voorwaarde dat jij dan zijn
plaats inneemt." Zei ik dan tegen hem, en mijn been liet ik nog
heel even tussen de zijne staan. "Maar dan moet je wel zien
hoe je het aanpakt want hij kan slim zijn." Zei ik er dan nog
even bij.

Plots merk ik zijn dodelijke blik op, en ik grijns enkel want ik
toonde totaal geen angst. "Ik was ook niet van plan om een
spelletje te spelen." Zei ik dan en mijn been trok ik gewoon
weer terug, toch blijf ik hem diep in de ogen aankijken. Maar
verder doe ik niks bij hem, en ook was het me opgevallen
dat de omgeving bevroren was.

"Voor alle duidelijkheid laat mijn arm los, en je moet niet
denken dat ik nu met je flirt." Zei ik dan tegen hem met een
iets dodelijkere blik dan de zijne. Meesten wisten dan wel wat
ze moesten doen, maar toch haatte ik het dat hij de god na
deed. Niet dat ik Shino haat ofzo, maar gewoon ik word niet
graag zo behandelt.

"Je moet weten dat de god alles snel door heeft, en dat je
alleen met mijn hulp hem kan bereiken. Anders overleef je
het niet." Zei ik dan erg kalmpjes, aangezien ik de waarheid
sprak. Maar dat was dan omdat ik zijn lieveling was, en dat
wilde ik wel heel graag gebruiken tegen hem. Mijn vrije hand
plaats ik even tegen zijn borst, en ik luisterde naar zijn duistere
hart. Plots gebeurde er iets erg vreemds, en ik trok mijn hand
gewoon terug. Ik had iets gezien, maar het was erg vaag.

Vanaf het moment dat ik Aya voor het eerst zag, had ik al herkend als
het liefje dat ik eens van de Duistergod heb af gepakt. Omdat ik het
voor elkaar kreeg dat ze verliefd op haar werd, werd de Duistergod nog
al kwaad op mij en daarom mis ik nu ook de gave om weer terug te
veranderen in mijn normale vorm.

Haar eerste woorden neem ik goed in me op. Als de duistergod dood
is zal ik de nieuwe duistergod worden. Ik hoef niet lang na te denken
om te weten dat ik dat wel heel graag zou willen. Hoe meer macht,
hoe beter, toch?

Haar woorden over een spelletje spelen gaan een beetje langs me
heen en de rest van haar woorden eigenlijk ook. Dat komt omdat ik
terug denk aan de tijd dat ik er nog als een demon uit zag. Ik had dan
had ik haar actie dat ze haar been tussen de mijne plaatste gelijk
beantwoord met iets veels uitdagender.

Iets wat ik wel hoor, is dat ze wilt dat ik haar arm los laat en dat doe
ik dan ook maar. Toch doe ik nog geen stap naar achter, integendeel.
Ik breng mijn handen naar haar haar en ga met mijn beide handen
door haar haar, op dezelfde manier dat ik vroeger altijd deed.

Dan merk ik dat ik mezelf even liet, gaan en laat haar haar weer los.
Ik doe een stap naar achter en kijk haar koeltjes aan. Zullen we
dan maar plannen maken? Vraag ik met een stem die perfect bij
mijn blik in mijn ogen past.

Rustig kijk ik hem aan als hij me dan los laat. Plots merk ik
dat hij zijn handen in mijn haar doet, en dat doet me dan
weer eens verbaasd kijken. Ik wist niet wat hij had, maar
dat deed me dan weer denken aan de demon die me had
afgenomen van de god. Ik schud mijn hoofd even, maar
toch blijft de verbazing in mijn ogen hangen.

Dan richt ik mijn blik vlug ergens anders op, en ik tracht
hem niet aan te kijken. Hoewel ik niet zeker wist of hij
die demon was dat met me aan het flirten was. Nouja ik
was toen ook wel aan het flirten, maar toch werd ik vaak
geslagen en tegen de muur gegooit. Dat was dan nadat de
god het ontdekt had.

Alweer kon je de wraak in mijn ogen lezen, en ik had het
liefste dat hij dood was. Nu wilde ik nog meer mee helpen
met Shino. Toch herkende ik zijn naam van ergens, maar
van waar wist ik allang niet meer. Ik leed aan een korte
termijn geheugen, maar dat kwam wel weer goed. Doordat
ik lichte geheugenverlis heb, dat veroorzaakt werd door de
god kwam de woede nog meer naar boven.

Dan hoor ik plots de woorden van Shino, en ik grijns dan
even breed. "Ja, is goed." Zei ik dan erg kalmpjes, en ik
richt mijn blik weer even op de zijne. "Maar wil je de volgende
keer niet meer an mijn haar zitten, ik heb er uren voor nodig
gehad omdat goed te leggen." Zei ik dan rustig terwijl ik weer
even in zijn ogen verzonk.

Even zie ik een nadenkende blik in haar ogen verschijnen die al snel
om slaat in een blik vol met haat. Ik gok dat ze terug denkt aan de
tijd dat ik nog een normale demon was en dat zij vaak gestraft werd
door de duistergod. Ik wist dat ze vaak gestrafd werd, maar ik kon
er niks tegen doen, omdat ik anders mezelf verraade.

Ik knik als Aya toestemt om plannen te gaan maken. Het hoofdplan
is dat Aya met de Duistergod zal gaan flirten, zodat hij haar zou gaan
vertrouwen. Even, maar dan ook echt heel even grijns ik als ik haar
reactie hoor op wat ik met haar haar deed. Terwijl de grijns als weer
verdwenen is, kan je nog wel een geplezierde blik in mijn ogen zien.

En terwijl ik Aya haar donkerblauw ogen onderzoek, vraag ik me af
of ze me ooit zal herkennen als die demon. Op een af of andere
manier wil ik dat ze me herkend als die ene demon, maar ik zei het
nooit direct zeggen, zo ben ik niet. En dus plaats ik mijn handen
tegen haar hals aan en streel haar daar even, daarna plaats ik mijn
andere hand tegen haar onderrug en til haar een beetje omhoog,
zodat ze op haar tenen komt te staan. Dit zijn dezelfde bewegingen
die ik vroeger duizende keren bij haar heb gedaan en ik vraag me
af of het kwartje bij haar al is gevallen.

Toch laat ik haar al snel weer los en loop verder, de stad uit, richting
mijn schuilplaats in het bos. Ik blijf nog even stil staan, maar draai
me niet haar om. Ik wacht gewoon totdat ze weer naast me staat en
wil daarna weer verder lopen.

Rustig kijk ik hem aan, en als ik zijn grijns zag maar dan niet
meer verbaasd het me niet. Dan zag ik zijn blik in de ogen, en
ik blijf gewoon emotieloos staan kijken. Toch hield ik hem in de
gaten, en mijn blik wend ik heel kort af. Toch kijk ik alweer in
zijn ogen, nog steeds zoekend of hij het niet was.

Als hij me plots in de hals streelt, en dan een hand in mijn rug
plaatst kijk ik hem even aan. Die handelingen kende ik wel,
maar waarom deed hij die? Dacht ik bij mezelf en plots werd ik
wat omhoog getilt zodat ik op mijn tenen stond. Als hij me dan
weer gewoon los laat, twijfel ik niet en besef ik dat hij het al die
tijd al was.

Rustig volg ik hem en mijn ogen bekijken even zijn lichaam, en
toch was hij nu wel anders. Dan schud ik mijn hoofd, en ik grijns
even kort. Als hij weer stil staat, besluip ik hem en sta ik achter
hem. Dit keer had ik ervoor gezorgd dat hij me niet kon horen, en
mijn handen plaatste ik voor zijn ogen. Mijn mond bracht ik naar
zijn oor, en ik blaas heel eventjes. "Nooit gedacht om mijn flirter
hier tegen te komen." Fluisterde ik in zijn oor, en dan stapte ik
gewoon naar voren.

Ik sta nog rustig op haar te wachten, als ik opeens haar handen tegen
mijn ogen aan voel en daardoor niks meer kan zien. Ik voel haar
tegen mijn oor aan blazen en ik til mijn handen op om op een van haar
handen te plaatsen. En ik had nooit gedacht om jou nog een keer
te zien. Zeg ik en als ze door loopt, houd ik haar hand vast. Ik geef
er een kleine kus, voordat ik die weer los laat.

Ik loop rustig verder, zodat Aya het makkelijk bij kan houden. Mijn
blik is een beetje geplezierd, iets wat komt doordat ze me eindelijk
herkende. Die blik verdwijnt weer als ik denk aan de duistergod die
ik zo snel mogelijk dood wil hebben, maar ik weet dat ik nu geduld
moet hebben, want anders gaat het plan nooit lukken.

Ik til mijn hoofd een beetje op en kijk Aya met mijn kristalblauwe ogen
aan. Weet jij een plek waar we rustig plannen kunnen maken
zonder dat we gestoord worden?