Mermaid or Vampire?

Doordat ik in mijn zeemeermingedaante ben, is mijn gehoor veel beter
dan als ik in mijn vampiergedaante ben. Daardoor hoor ik zijn woorden
makkelijk en ik kijk hem verlegen aan. Ik begin wat nerveus aan mijn
lange blauwe haar te frumelen. Is het slecht dat ik dat deed of?
Ik kijk hem een beetje onzeker aan en wacht nerveus op zijn antwoord.
Ondertussen merk ik dat mijn haar uit model begint te raken door mijn
eigen gefrumel en ik stop er dan ook mee. Ik ga met mijn hand een
paar keer door mijn haar zodat het weer normaal zit.

Als ze zich af vraagt of het slecht wat is wat ze deed
grijns ik breed. Natuurlijk niet zeg ik en zie dat
ze wat verlegen aan haar haar frumelt. Haar hand pak
ik vast en ga dichterbij haar staan. Mijn lippen druk ik
tussen haar haren en kijk haar dan weer aan. Dan
druk ik weer een kus op haar lippen en hou nog steeds
haar hand vast, als teken dat haar haar nu wel goed zat.

Ik glimlach lichtjes, op een schattige manier als hij zegt dat hij het niet
erg vind. Daar ben ik blij mee, want ik weet eigenlijk helemaal niet hoe
dit allemaal werkt. Ik ben nog nooit eerder verliefd geweest, op een of
andere manier mocht ik al die zeemeermannen niet.

Ondertussen voel ik dat Gwynn mijn haren kust en mijn hand vast houd.
Ik kijk hem verlegen aan, ook al merk ik wel dat ik iets minder verlegen
ben dan toen ik hem voor het eerst ontmoette. Ik beantwoord zijn kus
en buig mijn vingers van de hand die hij vast houd, zodat onze vingers om
elkaar verstrengeld zitten. Ik sluit mijn ogen en leg mijn hand op zijn
schouder, wachtend op een actie van zijn kant.

Als ik haar kus, voel ik dat ze haar vingers door de mijne doet
en zo mijn hand vast houd. Daarbij had ik nog me ogen open
en volg haar bewegingen. Hailey was eigenlijk veel te lief
voor mij en ik had dat ook een keer tegen haar gezegd, maar
toch kon ik haar niet weerstaan door haar lieve karakter
en haar mooie uiterlijk die ze had. Dan richt ik mijn blik weer
op haar en sluit ook mijn ogen. Haar lippen hou ik heel lang
vast. Ondertussen voel ik het water langs me heen stromen.

Ik voel dat mijn lange haar een stukje mee stroomt met het water, en
ook door het water heen en weer beweegt, maar mijn meeste aandacht
is op Gwynn gericht en zijn lippen die tegen de mijne aangedrukt zijn.
Ik merk eigenlijk niet dat hem iets meer tegen mezelf aan druk met de
hand die ik op zijn schouder heb geplaats.

Na een tijdje beindig ik de kus en blijf hem deze keer aan kijken. Mijn
ogen staan nog steeds verlegen, maar er is deze keer een lieve glimlach
op mijn gezicht te zien. Ik weet nu heel zeker dat ik echt van Gwynn
houd, hoe verschillend me ook zijn.

Even wist ik niet of ik haar nu aan het verleiden was of dat
ik haar echt heel erg leuk vond. Mijn gevoel ging uit naar
het laatste, waar ik eigenlijk al bang voor. Maar je kan liefde
niet tegenhouden, en het liefst wou ik het ook niet kapot
maken en gewoon zo houden. Toch was het moeilijk om
met een normaal meisje om te gaan. Naja eigenlijk
was ze niet zo normaal, ze was een zeemeermin slash vampier.
En dat is niet echt normaal. Langzaam laat ik haar lippen los
en open ik mijn ogen.

Op het moment dat hij zijn lippen van de mijne afhaalde, open ik mijn
ogen. Ik kijk hem met mijn lichteblauw ogen die nu bijna net zo licht
zijn als de zijne. Zijn ogen zijn nog steeds lichter, maar het scheelt niet
veel. In mijn mensengedaante zijn mijn ogen veel donkerder van kleur,
ik vraag me af hoe dat komt..

Ondertussen had ik een vinger op mijn lippen geplaats en mijn blik
gevestigd op het water, nog steeds niet wetend hoe ik moet reageren.
Na een paar seconde, richt ik mijn blik weer op zijn ogen. Gwynn
ik vind je volgens mij leuk.. Zeg ik zacht en ik schaam me gelijk
voor mijn woorden, omdat ik ze stom vind klinken.

Als ze haar woorden uitspreekt, grijns ik voor het eerst niet.
Het was meer een verbaasd gezicht. Vooral omdat ik slecht
was, en zij meer goed. Al gedraagde ik me nu meer lief en zacht,
en dat had ik zelf niet echt verwacht. Waarom was ik ineens
zo lief? Misschien kwam het door mijn moederkant dat in me
zat. Even liet ik een zucht ontsnappen. Ik denk dat ik hetzelfde
heb. Het klonk echt stom, en ik moest er bijna omlachen
maar deed het niet zodat ze zich niet raar voelde ofzo.

OOC: Sorry dat ik zo laat reageer, maar ik ben niet zo lekker
en had niet veel zin om te antwoordde

https://2img.net/r/ihimizer/img175/8867/hailey2yh2.png" border="0" alt=""/>
Ik kijk hem verbaasd aan als hij zegt dat hij het zelfde heeft. Ik had
niet verwacht dat hij echt om me zou geven, eerder gedacht dat hij maar
met me zou spelen, maar zelfs als het zou geweest zou zijn had me niks
uit gemaakt. Ik wil samen met Gwynn zijn of hij nou met me speelt of
niet.

En toch ben ik opgelucht om wat hij zegt. Ik heb natuurlijk veel liever dat
hij me ook echt leuk vind. Maar vind je het dan niet erg dat ik zo
licht ben.. Straks wordt je belachelijk gemaakt door alle duister wezens,
ik wil niet dat dat zal gebeuren. Ik kijk hem met een bezorgde blik
aan, een blik die perfect bij mijn woorden past.

Bij haar woorden kijk ik even de andere kant op maar kijk dan weer
naar Hailey en grijns. Kan me niks schelen, maar als je het irritant
vind dat ik zo slecht ben, dan wil ik ook wel weg gaan. Ondertussen
draai ik me alvast om me me rug naar haar toe en zucht. Het gaf wel
een steek dat ik dat zei, maar ze was misschien wel iets té licht voor me.
Voorderest kon het me niet echt schelen wat andere vonden. Zolang ik haar
maar leuk vond en zij mij.

Ik kijk hem verbaasd aan als hij zich al omdraait, voordat ik iets kan
zeggen. Ik leg mijn armen om zijn middel en druk mezelf een beetje
tegen hem aan. Gwynn, ik vind je niet irritant, ik was eerder bang dat
jij mij irritant zou vinden. Ik laat weer los en zwem om me heen,
zodat ik voor hem kom te staan. Met een zachte en lieve blik kijk ik
hem aan. Mijn hele houding is open en dat laat duidelijk zien dat ik hem
echt vertrouw. Misschien is het wel naief om een duisterwezen te
vertouwen en er verliefd op te worden, maar dat maakt me niks uit.
Dan ben ik maar naief, zolang ik maar bij Gwynn kan zijn.

Dan staat ze ineens weer voor me. Het leek wel alsof ze smeekte
met haar ogen. Even zuchtte ik en kijk haar aan. Weet je het heel
zeker dat je het aan kunt met iemand zoals ik? vroeg ik gewoon
voor de zekerheid. Ze moest weten dat als ik een keer weg was
ik iemand aan het martelen was of gewoon mijn eigen zaakjes
regelen. En ik wilde niet dat zij zich er steeds mee ging bemoeien
of dat ze mee ging/erover in zat. Hopelijk snapte ze dat.