Mermaid or Vampire?

Ik luister rustig naar haar woorden tot ze uit gepraat is.
Eigenlijk wou ik zeggen dat ze het beter niet kon doen, maar
het zou alleen maar goed zijn omdat ik dan haar zwakke kant
kon raken als ik haar wou laten blozen of gewoon haar wou
raken als ik haar misschien nog later pijn wou doen.
Dan schud ik me hoofd snel en kijk naar haar. Mijn blik
was nieuwschierig. Vertel maar.. zei ik en wachtte
op haar reactie.

Als ik hem weer aan kijk is mijn blos verdwenen en durf recht in zijn ogen
te kijken. Ik moest weg, omdat zeemeerminnenbloed me ziek maakte.
Ik moet normaal mensenbloed drinken.. Mijn vader was namelijk een
vampier, dat maakt mij een half vampier. Mijn stem is zacht, maar wel
duidelijk hoorbaar. Ik kijk hem even aan om zijn reactie te zien, maar
bedenk me dan dat ik die helemaal niet wil zien, omdat hij waarschijnlijk
wel bang zal zou en weg wilt. Als je weg wilt moet je het gelijk zeggen,
ik begrijp het als je weg wilt.

Als ze haar haar vertelt grijns ik een klein beetje.
Dan zie ik dat ze me niet aan durft te kijken.
Waarom zou ik? Ik ben zelf niet de persoon die
je denkt dat ik ben zei ik rustig en had nog steeds
een grijns op me gezicht. Eigenlijk ben ik geen mens,
maar een demon en een kwart vampier.
Hopelijk zou ze zelf nu ook niet weg lopen, gewoon blijven
staan.

Ik kijk hem verbaasd aan als ik hem hoor. Ik had vele reacties verwacht,
maar dit niet. Ik blijf hem niet begrijpend aan kijken, totdat zijn laatste
woorden. Mijn blik verandert naar verbaasd, beetje beledigt, nadenkend
en dan blijf ik hem aan kijken met een lieve glimlach. Daarom rook
je dus zo anders dan andere mensen.. Je ruikt veel lekkerder. Ik
doe gelijk mijn hand voor mijn mond nadat ik mijn woorden heb gezegd.
Het was namelijk niet mijn bedoeling om ze hard op te zetten. Ik
beweeg even met mijn staart, als ik merk dat we visjes stoppen met
zwemmen om mij te bekijken.

Als ze haar woorden gezegt heb grijns ik. Ruik ik echt
zo lekker dan? vroeg ik en ruik zelf aan me arm, maar
zelf kon je dat niet ruiken. Dan buig ik me verder naar haar toe,
me nek wat bloot gemaakt. Je mag best proeven, vind ik niet
erg zei ik met een grijns en wachtte af wat ze zou doen.
Alleen zou ik niet zo snel verwachten dat ze ging bijten omdat
de meeste meiden het niet wouden doen. Maar ik kende haar niet
dus dan wist je het natuurlijk ook niet goed.

Ik blos nog niet, maar dat komt alleen maar omdat ik mijn ware gedaante
ben. Dan blos ik gewoon amper, ik wou dat ik ook als mens zo weinig
bloosde. Ik knik als hij vraagt of hij echt zo lekker ruikt. Ik kan de geur
niet echt beschrijven, maar het is echt heel lekker. Mijn glimlach is
nog steeds even lief en vriendelijk als in mijn mensengedaante. Als hij
zegt dat ik hem mag bijten en hij zelfs naar me toe buigt, komt mijn blos
weer terug. Ik.. Begin ik en twijfel. Ik heb dorst en hij ruikt zo
lekker en ik bijt hem niet dood. Ik heb nog nooit iemand dood gebeten.
Dus besluit ik dat het niet zo erg kan zijn en leg mijn armen om zijn
nek om hem nog iets naar beneden te duwen. Sorry.. Ik hoop dat
het niet te veel pijn doet. Zeg ik zacht en bijt hem dan in zijn nek. Ik
proef eerst een slokje en dan ontdek ik dat hij nog lekkerder smaakt
dan hij ruikt. Ik drink nog iets meer, maar na een paar slokjes stop ik.
Mezelf heel goed onder controle houdend. Ik veeg het bloed dat op mijn
mond zit snel weg en ik kijk Gwynn blozend aan.

Als ze me besluit om te bijten, verbaasd het me toch.
Dan grijns ik even, maar knars me tanden op elkaar als ze begint
te drinken. Op zich deed het wel zeer, maar dat zei ik niet en als
ze klaar is grijns ik licht en veeg met mijn hand het bloed weg en lik
het dan zelf af. Hmm, best lekker inderdaad. Maar om me eigen
nou leeg te drinken is ook weer zo zielig zei ik en keek naar
haar. Ze had haar armen om heen geslagen die ik langzaam van me
af laat glijden. Dan duw ik haar haar wat opzij. Je hebt nu het mijne
geproefd, mag dan ook nu de jouwe?

Terwijl ik bij hem dronk, kon ik ergens wel merken dat hij pijn had en ik
voel me schuldig dat ik toestemde om hem te bijten. Ik zie dat hij het
bloed bij zijn nek weg veegt en op likt. Ik lach zachtjes als hij zegt dat
zijn bloed lekker is. Je smaakt nog lekkerder dan je ruikt. Zeg ik
en merk dan pas dat mijn armen nog hem heen liggen. Ik laat hem
snel los en bloos. Hij duwt me iets opzij en door die beweging glijdt mijn
lichtblauwe haar weg en wordt mijn nek ontbloot. Ik stop even met
ademen bij het horen van zijn vraag, dan knik ik twijfelend. Het is
namelijk wel zo eerlijk als hij nu ook bij mij mag drinken en het bloed
zou ik toch niet missen. Wat heb je liever? Zeemeerminnenbloed of
mensenbloed?

Bij haar woorden grijns ik. Bedankt voor het compliment.
Mijn hand glijd langs haar nek tijdens haar vraag. Hmm, moeilijk.
Doe maar Zeemeerminnenbloed, dat wil ik weleens proeven. Is dat
lekkerder of niet? vroeg ik nog voordat ik me lippen op haar nek
plaats. Toch geef ik een kusje in haar nek en kijk dan weer
naar der met een grijns.

Als ik mijn vraag stel, voel ik zijn hand in mijn nek en de blos blijft zo wel
op mijn wangen staan. Om eerlijk te zijn werd ik ziek van
zeemeerminnenbloed, maar misschien was ik gewoon allergisch of zoiets.
Vertel ik en glimlach, totdat ik zijn lippen tegen mijn nek voel. Ik bereid
me voor op een beet, maar in plaats daarvan voel ik zijn kusje. Ik ga gelijk
een stukje naar achteren en leg mijn hand op mijn nek. Met een rood
gezicht kijk ik hem aan. Dat is geen beet.. Zeg ik en ga dan weer iets
dichter naar hem toe. Ik zie zijn grijnsende gezicht en ik kijk de andere kant
op. Ga je nog bijten..? Vraag ik en probeer mijn rode gezicht te
negeren.

Dan kijk ik naar haar en bijt haar heel onverwachts. Het bloed
liep langs mijn mond en het proefde best wel goed. Dan neem ik een
paar slokken en moest moeite doen om te stoppen maar ik deed
het wel. Als ik gestopt ben veeg ik het bloed weg met me arm
en lik het er weer af. Hmm, smaakt niet slecht maar ik denk dat
mensenbloed inderdaad beter is zei ik met een grijns en likte
nog wat van het bloed af bij haar nek.

Ik hap even naar lucht als hij me opeens bijt. Ik had het niet niet zo
onverwachts verwacht, maar laat hem zijn gang gaan. Alleen als hij van
plan om me leeg te drinken zal ik hem wel tegen moeten houden. Ik
weet niet hoe lang het duurt, of het snel of lang duurt, maar na een
tijdje stopt hem met drinken. Hij veegt het bloed weg en likt dat ook
nog op. Er komt nog een druppeltje bloed uit mijn keel en ik vang dat
op met mijn vinger. Ik wil het eerst op likken, maar bedenk me dan.
Ik kan waarschijnlijk ook van mijn eigen bloed ziek worden en dus leg
ik mijn vinger met de bloeddruppel in het water en laat de stroom het
mee voeren. Ik lach zachtjes om wat hij zegt. Dat zei ik toch?
Zeg ik en voel hoe hij de laatste beetjes bloed bij me nek op likt. Ik
bloos en kijk dan naar me kimono die nog op het droge ligt. Ehum..
Ik zou me graag terug willen veranderen. Dus wil je even niet kijken?
Vraag ik met een kleine glimlach.

Als ze vraagt of ik niet wil kijken knik ik en draai me
om met me rug naar haar toe en kijk nog even over me schouder.
Dan kijk ik netjes naar een boom en wacht tot ze terug veranderd is.
Als ze klaar is en haar kimono aan heeft vraag ik het even voor
de zekerheid. Ben je klaar? vroeg ik netjes en wachtte op haar.
Straks was ze nog naakt en ik vind het ook niet zo prettig als een meisje
me gelijk naakt ziet. Dat is zo'n raar gevoel.

Zodra hij zich omdraait, ga ik het land op. Ik was al half aan het veranderen
toen hij nog over zijn schouder keek. Gelukkig waren nog alle prive plekjes
bedekt. Als ik helemaal weer in mijn mensenvorm ben, doe ik mijn kimono
en andere kledingstukken aan en dan hoor ik Gwynn vragen of ik klaar ben.
Ik knik als antwoord, maar bedenk me dan dat hij dat natuurlijk niet ziet.
Ja.. Je kan kijken. Zeg ik daarom er nog achter aan.

Ik loop naar hem toe en ga voor hem staan. Ik glimlach lief naar hem en
ik ben blij dat hij geacpeteerd heeft dat ik een zeemeermin en een vampier
ben. Ik ben eerlijk gezegd ook blij mee dat hij vampieren bloed heeft, dan
ben ik niet de enige rare. Want alleen demonnenbloed vind ik niet raar, ook
al zijn de meeste mensen die ik tot nu toe gezien heb gewoon mensenlijk.

Als ze zegt dat ik mag kijken, kijk ik niet omdat ze al van zelf
voor me komt staan. En, ben je niet bang voor me nu je weet
dat ik een demon ben? Want eigenlijk ben ik nu te lief en te aardig voor je,
want ik ben altijd heel erg kil. zei ik met een rustige zachte stem. Ik fluisterde
het ook in haar oor en ga dan weer normaal staan. Wat wil je nu zien?
vroeg ik en wachtte op haar antwoord.

Ik bloos als hij dat in mijn oor fluisterd. Ik zelf gedraag me nooit anders
dan ik ben. Ik probeer me soms stoerder voor te doen, maar dat lukt
me nooit. Ik schud mijn hoofd nog als antwoord op zijn vraag. Ik ben
niet bang, omdat ik niet kan geloven dat je slecht bent. Ik geloof niet in
goed en slecht.. Iedereen is gewoon hoe die is.. Zeg ik en kijk even
om me heen, voordat ik mijn blik weer vastbesloten op hem richt. Ik
ben zeker van mijn woorden en niemand kan die gedachte uit mijn hoofd
praten. Ik geloof niet in goed en slecht..

Ik weet eigenlijk niet wat er allemaal is.. Weet jij iets leuks?Vraag
ik en ik bekijk het bos nog even goed. Ik ga goed onthouden hoe het er
uit ziet, want ik vind het hier echt leuk.

Wil je misschien naar de kermis? Ik schaamde me dat ik dat
vroeg omdat ik er een enorme hekel aan heb en ik er ook echt nooit kom.
Meestal sloop ik de bedrading zodat ze niet verder kunnen gaan.
Maarja, nu kon ik dat niet flikken met haar erbij. Eigenlijk, ga
ik er nooit heen maar ik dacht dat je het misschien leuk vind.
Mijn ogen waren helder, en die van haar eigenlijk ook wel nu ik
zo keek.

Ik hoor zijn voorstel en wil eigenlijk al toestemmen, maar ik zeg nog niks.
Want ik vraag me namelijk af of Gwynn dat wel leuk zou vinden, het lijkt
me niet echt iets voor hem om naar de kermis te gaan. Mijn gedachtes
worden bevestigd door zijn woorden die hij nu zegt. Ik kijk hem met een
kleine glimlach aan. Ik hoef er niet heen hoor.. Ik ga liever iets doen
wat jij ook leuk vind. Zijn lichte, kristalblauwe ogen vallen me nu pas
op. Ik kijk er naar en vind ze echt heel mooi. Je hebt mooie ogen.
Zeg ik dan ook en merk het zelf niet echt dat ik dat zei.

Als ze zegt dat ze dingen wil doen waar ik ook zin in heb
schud ik me hoofd. Dat kan ik je niet aan doen, dat zou niet
goed zijn zei ik bedenkelijk en keek dan weer naar Hailey.
Ze wilde vast weten wat wij demonnen deden, maar ik wou haar
dat eigenlijk niet laten zien omdat het te grof was.
Dan stap ik langs haar en haal me klauw uit me zak die groter word
en ik er mee langs een boom ga, waardoor er krassen komen.
Over mijn schouder kijk ik om naar Hailey. Mijn ogen waren nog
steeds helder maar toch was mijn gezicht koel.

Ik kijk hem strak aan met mijn donkerblauwe ogen, die trouwens dezelfde
kleur zijn als mijn haar. Ik luister naar zijn antwoord en doe een stap naar
hem toe, maar dan stapt hij langs we weg en haalt zijn klauw uit zijn zak
en zijn klauw begint gelijk te groeien. Natuurlijk heb ik mezelf omgedraaid
om te zien wat hij zou doen. Ik zie hem wat krassen in de boom maken en
daarna kijkt hij me over zijn schouder aan. Maar wat wil je doen.. Als
je het nou teminste zegt. Ik ben geen klein meisje meer. Ik kan zelf wel
beslissen wat goed en slecht voor me is. Mijn stem klinkt een beetje
koppig, want ik wel echt samen met Gwynn iets doen en dat moet dan wel
iets zijn wat Gwynn leuk vind.

Dan kijk ik haar dodelijk aan. Ik wou bijna boos worden,
omdat het voor haar gewoon niet veilig was. Maar als ze
haar eigen leven wilde riskeren.. Ik draaide me om en een diepe
zucht kwam uit me mond. Goed dan, maar het is je
eigen verantwoordelijkheid die je draagt want ik heb je
geprobeerd tegen te houden zei ik en begon dan
voorruit te lopen.

Ik zie zijn dodelijke blik en begin gelijk te blozen. Ik draai mijn hoofd
van hem af en kijk naar een konijntje dat langs hupst. Ik schaam me,
omdat ik misschien wel te veel gezeurd hebt. Het is duidelijk dat Gwynn
niet wilt dat in gevaar kom. Ik kijk hem vanuit mijn ooghoek aan en
zie dat hij zich omdraait. Ik ga naast hem staan en kijk hem nog steeds
met een blos op mijn wangen aan. Ik knik bij zijn woorden. Maak je
geen zorgen.. Ik ben voor de helft een vampier. Zeg ik met een
kleine glimlach, proberend de sfeer wat vrolijker te maken.

Ik volg hem natuurlijk als hij begint te lopen. Ik versnel mijn pas een
beetje, zodat ik naast hem kom te lopen. Ik vraag me af wat we gaan
doen, want ik heb nooit echt demonnen ontmoet. Behalve mijn vader
dan, maar met die heb ik alleen maar gepraat en nooit over dit soort
dingen.

Als ze zegt dat ze voor de helft een vampier is schud ik me hoofd
want het maakt niet uit wat ze is. Demonnen in mijn omgeving zullen
haar als een lekker hapje beschouwen en dat is niet echt de bedoeling.
Dan als ze naast me komt lopen blijft mijn blik strak voor me
en loop ik met een snelle pas door die Hailey nog net bij kan houden.
Dan als we bij een rivier aan komen zie je aan de andere kant
allemaal schaduwen in de verte. Ik richt mijn blik op Hailey.
Weet je het heel zeker? vroeg ik nog een keer.
Want als ze echt met haar eigen dood oog in oog wilde staan
kon ze naar de overkant gaan. Maar niemand wilde dat altijd.

Bij mijn woorden zie ik dat hij zijn hoofd schud. Ik kijk hem aan met
een blik die zegt dat hij zich geen zorgen moet maken, dat het wel goed
komt. Ik heb demonnenbloed in me en ik vertrouw er wel op dat het
ooit te voorschijn moet komen.

Ondertussen merk ik dat Gwynn zijn tempo versnelt en ik heb moeite
om het bij te houden. Omdat ik klein ben, maar ook omdat ik nog niet
gewend ben aan snel lopen. Bij de rivier let ik er goed op dat ik er niet
in stap, want ik wil niet weer in een zeemeermin veranderen. Ik kijk
naar Gwynn die vraagt of het het zeker weet. Ik knik en wil eigenlijk
zijn hand vast pakken. Maar dat doe ik niet omdat ik er dan nog
zwakker uit zie tegen over die demonnen.

Ik kijk naar de schaduwen en slik even. Dan doe ik een paar passen
naar achter en neem een aanloop. Ik spring net over de rivier heen,
maar het scheelde niet veel. Ik kijk over mijn schouder naar Gwynn en
wacht op hem voordat ik naar de andere demonnen toe ga.

Als ze toch over het water springt snap ik het niet helemaal,
waarom liep ze er niet gewoon door heen? Even dacht ik na
en wist het al. Dan grijns ik een beetje en spring er ook over
heen met een aanloop aloewel ik niet zoveel kracht hoefde
te gebruiken. Dan als ik naast haar land kijk ik haar aan.
Je wilt dit echt heel graag he? vroeg ik. Dan kijk ik weer
voor me en zie al wat schaduwen dichterbij komen. Als ze kwijlend
staan te kijken naar Hailey kijk ik boos hun kant uit. Ze is mijn,
weg wezen zei ik, eigenlijk meer snauwend. Dan draaien ze zich
om en loop ik de duisternis wat verder in en stop dan wachtend op Hailey.